Geweldig Rajasthan, Holi festival & de Taj Mahal

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer! Weer heel wat dingen meegemaakt dus tijd voor een nieuwe update. Vorige keer was ik gebleven in Jaisalmer... Het plaatsje vanuit waar we de kamelensafari gingen doen, vanaf daar ga ik dus weer verder!

Die dag van het verslag, zijn we aan het eind van de middag met de auto naar de woestijn gereden, het woestijndorpje lag op ongeveer een uur rijden van Jaisalmer en we waren er dus snel! We kwamen aan in een soort dorpje, verschillende huizen en een paar 'kampen' waar je kan verblijven als je een kamelensafari wil doen. Zo'n kamp is eigenlijk heel simpel, het bestaat uit een paar hutten waar je in kan slapen en dat is het eigenlijk! In onze groep waren nog ongeveer zo'n 15 toeristen die ook de safari gingen doen, vanuit ons kamp vertrokken we omstebeurt met onze kamelendrijvers de woestijn in. Onze kamelendrijvers, zoals ze werden genoemd, waren hooguit 12 jaar uit. In mijn ogen nog vrij jong om dat soort werk te doen, maar ze hadden het duidelijk naar hun zin en ze hadden de kamelen goed onder controle! Na ongeveer een uur door de woestijn te hebben gehobbeld stopten we bij een grote zandduin om met de rest van de toeristen de zonsondergang te kijken. Een zonsondergang is altijd mooi, maar vanaf dat plekje en in die woestijn leek het alleen nog maar mooier! Stiekem waren wij ook wel blij dat we even van de kameel af konden, het was super leuk, maar niet heel comfortabel. Ze zeiden niet voor niets tegen ons dat kameel-rijden een sport op zich is. De volgende dag was ik dan ook spierpijn en een paar blauwe plekken rijker... Na de zonsondergang gingen we, per kameel, weer terug naar ons kamp. Hier hebben we met z'n allen gegeten. Maar het bleef niet bij eten. De 'gastheer' van het kamp had een band en danseressen uitgenodigd. Het eerste halfuur zat iedereen braaf alles te aanschouwen, maar je voelt het al aankomen, uiteindelijk was het aan ons de beurt om ook mee te dansen! Zo stonden we dus uiteindelijk met z'n twintigen, rondom een kampvuur op Indische muziek te dansen, echt super leuk!! Na het eten werd aan iedereen gevraagd waar ze wilden slapen. Je kon kiezen uit een hut (in het kamp) of midden in de woestijn op een zandduin. 'Uiteraard' kozen wij voor de laatste optie. 'Je gaat toch niet in zo'n hutje slapen als je onder een heldere sterrenhemel kan liggen?', dachten wij! Maar niet iedereen dacht er zo over. Sommigen kozen voor een hutje en met nog 4 anderen hebben wij in de woestijn geslapen. Toen we hier aan kwamen stonden onze bedden al klaar. Uiteraard geen boxsprings, maar ze waren prima te doen!! We bleven die nacht niet met z'n zessen achter, maar we werden gerustgesteld want er bleef een bodyguard slapen. Op zich wel zo'n relax idee. De beste bodyguard was alleen een tenger ventje van hooguit 14 jaar uit. Ik vroeg me af hoe hij ons in godsnaam tegen gevaar moest beschermen, maar goed, dat gevaar zal er vast niet zijn anders lieten ze ons daar natuurlijk niet slapen!! Daar lagen we dan... In ons bedje, naast elkaar onder een super heldere sterrenhemel, in de woestijn, in India!! Echt heeel erg gaaf om mee te maken en het was een super bijzondere ervaring, zeker iets om nog eens te doen! Het eerste gedeelte van de nacht was het fris maar zeker niet koud, we hadden gelukkig een dikke deken!! Toen ik halverwege de nacht wakker werd was het een stuk afgekoeld, ik denk zo ongeveer 10 graden en was het dus een stuk kouder. Gelukkig nog steeds prima te doen! Om ongeveer half 7 werden we wakker van de belletjes van de kamelen, tijd om de zonsopkomst te bekijken! Deze was al net zo mooi als de zonsondergang... Hierna werden we opgehaald en teruggebracht naar het kamp waar we hebben ontbeten met de rest van de mensen. Hierna afscheid genomen en weer terug naar Jaisalmer. We waren, en zijn, echt super blij dat we dit hebben gedaan en meegemaakt hebben want het was iets om nooit meer te vergeten!

De rest van de dag hebben we in Jaisalmer eigenlijk niet zo heel erg veel meer gedaan. We hadden voor de verandering een keer een hotel met een zwembad dus daar hebben we een tijdje gelegen. In dit hotel hebben we ook Michael, Mohammed, Jasper en Lisa leren kennen. Met hen hebben we die avond wat gegeten en gedronken!

De volgende dag zijn we weer verder gereisd, deze keer naar Jodhpur. De rit duurde ongeveer 5 uur en was niet zo heel erg bijzonder. Het eerste gedeelte waren vooral veel dorre vlaktes met weinig dorpjes tussendoor. We waren natuurlijk ook nog in een woestijn gebied! Onderweg stopte onze chauf om te tanken. Bij het benzinestation stonden ongeveer zo'n tien mannen die allemaal steeds een beetje dichterbij de auto kwamen. Op een gegeven moment stonden ze serieus tegen de auto aangeleund en stonden ze ons ongeneerd van top tot teen te bestuderen. Echt ongelofelijk, ik heb nog nooit zoiets mee gemaakt. Ze deden verder niks. Maar gewoon echt, zonder hun blik af te wenden, zeker 3 minuten non stop naar ons gestaard. Zelfs Bably, onze chauf, was er een beetje van onder de indruk. Toen hij weer in de auto zat en toen we wegreden zei hij met zijn gebrekkige Engels: 'just like animals'. 'First time see tourist'. En inderdaad, we werden bekeken als aapjes in de dierentuin... Afijn, dat is India en dat hoort er bij. Gelukkig kunnen we er de lol wel van inzien! Aangekomen in Jodhpur kwamen we daar Michael en Mo weer tegen. (Iedereen doet hier zo ongeveer hetzelfde rondje, vandaar). We hebben de rest van de middag en de avond met hun doorgebracht. Jasper en Lisa waren ook in Jodhpur maar in een ander hotel, we hebben ze geprobeerd te zoeken maar helaas niet gevonden...

De eerste echte volle dag in Jodhpur zijn we naar het Fort gegaan. Een fort is in India net zoiets als een tempel in Azie. Op een gegeven moment heb je er echt genoeg van en ben je 'fort-moe' .Wij zijn nooit al zo fort-geinteresseerd geweest en na de derde hadden we er stiekem al schoon genoeg van , maar goed. Michael en Mo hadden ons zover gekregen om toch mee gegaan. Gelukkig was het wel de moeite waard, want dit was zeker het mooiste fort die we tot nu toe hadden gezien! Nadat we hier uitgekeken waren zijn we met z'n tweeen naar de markt gegaan bij de klokkentoren. Deze markt is erg bekend en het is er dan ook stervensdruk! Het krioelt er van de mensen en overal zie je wel iets gebeuren. Het is niet normaal hoeveel indrukken je op zo'n plaats op doet! We hebben een beetje rond gekeken en gezocht naar wat goedkope kleren voor het Holi Festival (aangezien die er niet levend vanaf zouden komen). Goedkope kleren vinden is hier niet zo moeilijk dus de missie was dan ook al snel geslaagd! Van een winkel eigenaar hoorden we dat er die avond (25 maart) een pre-party was voor het Holi festival. Ze hadden dit speciaal georganiseerd voor de toeristen, zodat deze er alvast een beetje aan konden wennen. Bovendien was dit een stuk veiliger, want op het normale festival (27 maart) worden mensen nogal eens lastig gevallen zei hij, goed, top, dat klonk als een perfect uitzicht! Maar goed, die Pre-Party klonk wel leuk en dus gingen we er die avond samen met Michael en Mo heen. Het stond nergens in de stad aangegeven en het was dan ook absoluut niet druk. Tenminste, niet druk met toeristen. Er waren er hooguit twintig en de Indiers waren in grote getallen aanwezig, ze hadden vast zin in een tweede feestje!! Die avond maakten we dus op een 'voorzichtige' manier alvast kennis met het Holi festival waar we zoveel verhalen over hadden gehoord. We waren nog geen twee minuten aanwezig of we zaten van top tot teen onder de poeder. Daarnaast wenst iedereen je met een knuffel een 'Happy Holi'. Verder waren er veel, en dan bedoel ik ook veel, journalisten aanwezig. Naast de 'gewone Indiers', moesten we nu ook nog eens met de pers op de foto! Ze hadden allerlei poses voor ons bedacht die we vervolgens braaf moesten uitvoeren, tuurlijk, wij doen het wel weer! Naast de vele foto's werden we ook geinterviewd voor de televisie! Al met al duurde het 'feest' maar een uurtje. Maar na dat uur zijn we voldaan terug gegaan naar ons hotel. Was echt een super leuke avond en we hadden nu alleen maar nog veeeel meer zin in het echte festival! Toen we aankwamen in het restaurant van het hotel keken alle toeristen ons aan of we helemaal gek geworden waren, maar wij vonden juist dat zij dat geworden waren! Ze hadden immers een hele belevenis gemist!

De volgende morgen hebben we de tassen ingepakt en zijn we verder gereisd naar Udaipur. In de receptie stond onze chauf al op ons te wachten. Toen we aankwamen kwam hij ape-trots naar ons toe 'you inside the picture' en hij wees op de krant. En jawel hoor, op de voorpagina en op de vierde pagina van de grootste krant van Rajasthan stonden twee foto's van ons, hoe gaaf is dat! Verder bleek dat we ook nog op televisie geweest waren. Maar dat hebben we zelf helaas niet gezien... De rit naar Udaipur duurde best wel lang, zo'n acht uur in totaal. Onderweg zijn we nog gestopt bij een tempel in Ranajpur (vergeef me als ik de naam verkeerd schrijf). Aan het eind van de middag kwamen we dus pas aan in Udaipur. We wisten dat Jasper en Lisa ook allebei in Udaipur waren dus hebben we die avond met hun wat gegeten op 1 van de vele rooftoprestaurants in de stad. Vanaf dat plekje konden we mooi naar alle ceremonie vuren kijken die er in de stad te zien waren! Het was die avond namelijk 26 maart, de avond voor het Holi Festival! Toen we uitgegeten waren zijn we naar het plein van de stad gelopen. Hier stond het super vol met mensen die allemaal aan het wachten waren op het moment dat de boom in het midden van het plein aangestoken werd (de boom zat vol met vuurwerk). Rond half 10 was het zo ver, de boom werd aangestoken en iedereen stond er super dicht omheen... Ik kneep hem ondertussen al rustig, hoe kon dit in godsnaam goed gaan. Er kwamen super veel knallen van die boom af en bovendien stond hij in de fik. Om er nog maar niet over te spreken als die boom zou omvallen...... Op een gegeven moment kwam het vuur inderdaad dichterbij en raakten er wat mensen in paniek. God, wat maken we toch veel bizarre mee in dit land! Uiteindelijk ging alles (natuurlijk?!) gewoon goed. Toen het vuur was gedoofd werd de muziek aangezet en begon iedereen (nou ja, de Indische mannen, vrouwen waren er niet) te dansen. Zo rond half 11 was het de bedoeling dat iedereen naar huis gegaan. Dit werd uiteraard wel op de Indische manier opgelost. Er wordt niet rustig door de microfoon gezegd dat 'het feest' is afgelopen en dat iedereen naar huis kan gaan, nee, de politie komt er bij en jaagt iedereen (behalve de toeristen) met houten knuppels weg. Ook dit weer een hele belevenis op zich...

De volgende dag was het zo ver. Het Holi festival. We hebben het met z'n 6-en gevierd en we hadden er allemaal echt super veel zin in. Helemaal na die pre-party in Jodhpur! We hadden die morgen op dat zelfde plein van gister avond afgesproken met Jasper en Lisa. Toen Marije en ik daar samen met Michael en Mo naar toe liepen. Maakten we gelijk kennis met de manier waarop het de rest van de dag zou gaan... Het ging er in ieder geval een heel stuk minder 'netjes' aan toe dan de avond in Jodhpur. Toen we richting het plein liepen kwamen we op een brug een groep jongens tegen. Normaal gesproken kom je iemand tegen, je smeert wat poeder op diegene z'n gezicht, wenst diegene een Happy Holi, geeft een knuffel en je loopt weer verder. Maar ik neem aan dat de meesten van jullie wel op de hoogte zijn van de verhalen over Indische mannen. En inderdaad, die verhalen kunnen we helaas niet ontkrachten! Als je er namelijk een stelletje klootzakken tussen hebt zitten, doen ze het niet op de nette manier zoals hierboven beschreven staat. Nee, dan laten ze nadat ze je geizcht hebben ingesmeerd 'per ongeluk' hun hand iets te ver naar beneden glijden, de plaats waar de hand(en) dan eindigt/eindigen kunnen jullie je vast wel voorstellen. Je hebt ook nog een andere categorie mannen. Ze gaan meteen op hun doel af. Het hele Happy Holi gebeuren kan hun gestolen worden en ze grijpen je gewoon in 1x vast. Echt zonder enkel fatsoen of respect. Ongelofelijk gewoon. Toen we op die brug liepen werden we dus omsingeld door zo'n groepje jongens wat niet van de nette manier hield. Daar stonden we dan, volledig vastgeklemd. Godzijdank waren daar Michael en Mo anders wil ik niet weten wat er nog meer was gebeurd. Doordat we met hun waren voelden we ons gelukkig een stuk 'sterker' en ik heb het ze dan ook niet in dank afgenomen. Toen we midden in de groep stonden hebben we behoorlijk om ons heen geslagen en eentje is zelfs op de grond gevallen. Ik hoop dat hij zich flink heeft bezeerd! Daarover gesproken, een tijdje later, toen er weer eens een jongen was die zijn handen niet thuis kon houden, werd dat gezien door een politieman. Hij sprintte op de jongen af en gaf hem een paar zeeeer goede klappen met een houten knuppel. Ik moest me bijna inhouden om niet naar de agent toe te lopen en te vragen of hij misschien nog IETSJE harder kon slaan... Maar goed, nu ik dit allemaal zo beschrijf is het eigenlijk absoluut niet normaal en best heftig, maar op dat moment stonden we er niet te lang bij stil en hadden we alleen nog maar zin in de dag!! Gelukkig zaten er ook een hoop vriendelijke en aardige mensen tussen die je gewoon ECHT een happy holi willen wensen, zonder vieze bijbedoelingen! Verder waren de jongens waar we mee samen waren onze helden die dag want ze hebben ons heel goed beschermd! Heel de dag hebben we een beetje over de straten gedwaald. Los van de poeder die op je wordt gesmeerd, wordt er ook met water gegooid. Een smerige bedoeling dus maar echt even heeeerlijk om zooo vies te zijn! Haha. Het was echt een super leuke dag en heel erg leuk om precies nu in India te zijn! Ik ben in staat om volgend jaar weer naar India af te reizen, speciaal voor het Holi festival!!! Zo rond twee uur liep het feest een beetje ten einde. Alle Indiers gingen naar huis om daar verder te feesten met hun families. Wij hebben nog ergens wat gegeten en gedronken en zijn toen terug gegaan naar het hotel. Uiteraard meteen een douche genomen. Welteverstaan een douche van ongeveer een uur en nog steeds waren we niet schoon. Blauw en rood haar, overal vlekken en plekken op ons lichaam. De overblijfselen van een leuke dag waren in ieder geval nog goed zichtbaar! (Nu, een paar dagen later, is gelukkig alles er af). Na het douchen met z'n zessen nog ergens wat gaan eten en op tijd weer terug naar het hotel. Want, we zijn immers in India en hier gaat alles om 10 uur (en als je geluk hebt 11 uur) dicht, zelfs de hotels...

De dag na het Holi festival hebben we een beetje relax aan gedaan en zijn we pas aan het eind van de middag de stad in gegaan. We hebben overal een beetje rond gekeken en foto's gemaakt. Ook hebben we nog een tijdje bij de 'Ghats' gezeten. Een rivier waar iedereen zichzelf en zijn kleren in wast... En wat er verder nog allemaal in dat water ligt, dat wil ik echt niet weten! Een groepje kinderen was lekker bij het water aan het spelen toen ik ze opeens uit het water zag drinken, mijn hemel, daar moet je verder ook niet over na denken... Ik hoop maar met heel mijn hart dat ze er niks aan over hebben gehouden. Maar ik vrees dat het voor hun de normaalste zaak van de wereld was. Hierna zijn we naar een traditionele Rajasthaanse dansvoorstelling gegaan. Was erg leuk om te zien. Vrouwen in mooie jurken, vuur, marionettes, je kent het wel! Hierna zijn we wat gaan eten in een restaurant in de stad, diezelfde nacht kwam ik erachter dat dat niet zo'n hele verstandige beslissing was geweest....

... ik werd namelijk 's nachts wakker met ontzettende buikpijn en de gevolgen kunnen jullie je waarschijnlijk zelf wel indenken. Wat een drama. De volgende dag toch maar gewoon de auto in gegaan om naar de volgende bestemming te gaan: Pushkar. De hele autorit voelde ik me echt zwaar beroerd. Ik had niet eens meer de kracht om te zitten, dus heb ik maar een beetje op Marije haar schoot gelegen. Ik was zo blij als een kind toen we eindelijk aan kwamen in ons hotel. Ik ben op bed gaan liggen en in een diepe slaap beland... Toen ik wakker werd ging het wel weer. We hadden die avond afgesproken om wat met Jasper te gaan eten, toen ik daarvoor nog even wilde gaan douchen en van mijn bed op stond ging het mis. De extreme buikpijn en extreme misselijkheid waren weer terug. Top. Het kleine beetje eten en drinken wat nog in mijn lichaam zat, kwam er vervolgens dus ook weer heerlijk aan twee kanten van mijn lichaam uit... Wat voelde ik me beroerd zeg! India is echt een super land, maar het vraagt enorm veel energie van je, en nu werd al die energie me ook nog eens afgenomen... Pff, ik ben maar in bed blijven liggen en Marije is alleen met Jasper wat gaan eten.

De volgende dag voelde ik me iets beter. We wilden toch graag wat van de stad zien, dus zijn we na het ontbijt op pad gegaan. Pushkar staat bekend als een klein en leuk stadje waar vooral erg veel hippies rond lopen, ik was benieuwd!! We zijn eerst met de TukTuk naar een tempel gegaan. In de tempel mocht je helaas geen foto's maken, maar uiteindelijk bleek dat niet zo heel erg te zijn, want erg bijzonder was het niet. We hebben ons voornamelijk bezig gehouden met poseren. Want de ene familie na de andere wilde met ons op de foto... Op een gegeven moment moesten we zelfs mensen teleurstellen. 'Sorry, nu echt even niet meer...'. Anders hadden we er denk ik nu nog gestaan!! Naast de tempel was er verder niet heel veel te zien. We hebben een beetje door de hoofdstraat gelopen en daarna op een terrasje alles eens rustig bekeken. Al die hippies... Ik snap wel waarom ze hier allemaal komen! Het is een super leuk stadje met al die winkels, wel echt Indisch maar toch een stuk rustiger dan de andere steden waar we tot nu toe waren geweest!! Zoals ik al zei was het een klein stadje en hadden we het na een paar uur wel gezien, we voelden ons nog steeds niet helemaal top en dus zijn we maar terug gegaan naar ons hotel. We hadden hier een zwembad en hebben een beetje gerelaxed en bijgeslapen. Toen we wakker werden voelde zich Marije echt zwaar slecht, we wisselden elkaar leuk af op die manier!! Deze keer kon zij niet echt meer de deur uit en dus ben ik dit keer alleen wat gaan eten met Michael en Mo. Michael was ook ziek en dus weten we bijna zeker dat het van het restaurant in Udaipur was waar we samen hadden gegeten... Pff! We wisten dat de kans groot was dat ons dit zou 'overkomen' in India, maar als het er dan eenmaal is, ben je toch echt even niet heel erg blij...

Die nacht ging het met Marije niet beter en ook ik voelde me weer slechter. Toen we de volgende morgen allebei wakker werden was het er niet op vooruit gegaan. Maar toch moesten we die dag reizen, tenminste, het moest niet. Maar Bablu stond ook op ons te wachten. We hadden van andere 'zieke' toeristen gehoord dat er in Ajmer, op 20 km van Pushkar, een goed ziekenhuis zat. We besloten om hier maar eens een bezoekje aan te brengen. Niet voor een of andere opname, maar gewoon voor een simpel stripje antibiotica! Toen we hier aan kwamen moesten we eerst even wachten waarna we ons moesten melden bij 1 of andere bali. Er werd voor ons een patientendossier aangelegd. Met dit dossier konden we een consult krijgen en kregen we voorrang op de Indiers... Het consult kostte ons 300 rupee voor ons tweeen (dat is ongeveer 4 euro). De dokter had misschien best verstand van zaken, maar echt vriendelijk was het niet. Bovendien had ik niet echt het idee dat hij ons probleem echt 'in kaart' had. Hij had ongeveer 2 vragen gesteld en schreef vervolgens 3 verschillende medicijnen voor. Bij Marije schreef hij er 4 voor terwijl ons probleem precies hetzelfde was... Een beetje apart allemaal! Uiteindelijk hebben we de antibiotica en de infectieremmer besteld, dit kostte ons iets meer dan een euro per persoon... Gelijk de medicijnen in genomen en tijdens de autorit naar Agra ging het wel. Ik voelde me absoluut niet fit, maar in ieder geval had ik niet meer het idee dat ik ieder moment dood kon gaan...

Agra is een stad buiten Rajasthan (provincie). En dit kon je goed merken. De stad zelf is eigenlijk vreselijk, alleen iedereen komt er naar toe voor natuurlijk: de Taj Mahal!!! Toen we de stad in kwamen rook het er zo mogelijk nog viezer dan in de voorgaande steden en het was er zo mogelijk nog smeriger. Wat lag er veel vuilnis en rotzooi op de grond echt ongelofelijk. Verder zijn alle mensen hier NOG opdringeriger dan in de andere steden. In de andere steden konden we het prima handelen, maar hier dreven ze ons soms echt tot waanzin. Waar ze in Rajasthan een minuut doorblijven vragen of je echt geen tuktuk nodig hebt, houden ze hier 3 minuten aan. Die drie minuten blijven ze gewoon constant naast je lopen. Je kan doorlopen, weg kijken en zoveel keer ''No thankyou'' (of na een tijdje ''NO'') zeggen als je wil maar ze geven niet op. De mensen zijn gewoon niet slim genoeg om te beseffen dat ik na 2 minuten en 54 seconden echt niet opeens WEL een tuktuk nodig heb en dat ze dus beter stil kunnen staan om op die manier geen benzine te verspillen... Afijn, eigen schuld dikke bult. Bovendien maken ze in Agra nog meer gebruik van toeristen dan in de andere steden. Wil je een flesje drinken kopen kost dat opeens meer dan een euro terwijl dat normaal veel minder kost, wil je een zakje chips kopen vragen ze daar 1,50 euro voor (zijn ze gek geworden?) en heb je op een computer gezeten moet je opeens voor twee uur betalen terwijl je er maar een uur op hebt gezeten. Vervolgens sta je weer een halfuur te discussieren over een paar rupee om vervolgens uiteindelijk toch je geld terug te krijgen (en dat is ze maar geraden ook...). Nogmaals India kost veel energie maar we krijgen er zoo veel voor terug, in Agra was dit namelijk: de Taj Mahal. Zo vaak er over gehad en nu hebben we hem gewoon echt gezien!!! Ik was een beetje bang dat het misschien tegen zou vallen (over het algemeen ben ik niet zo onder de indruk van gebouwen), maar dit viel echt niet tegen. Het was echt super mooi! En dan bedoel ik vooral de buitenkant, want de binnenkant stelt niet zo heel erg veel voor... Misschien dat het juist ook zoveel indruk maakt door het verhaal er om heen... Marije en ik zeiden nog tegen elkaar: gaan wij ooit de liefde vinden die zoiets voor ons bouwt??!!! Wie weet, hahaha!

De dag na de Taj Mahal zijn we verder gereisd. Dit keer per trein, want we hadden gisteren afscheid genomen van onze chauf. Met een TukTuk zijn we naar het station gegaan, waar we de trein naar Jhansi hebben genomen. Vanuit Jhansi zijn we naar Orcha gegaan. Orcha is een super rustig plaatsje waar eigenlijk weinig te beleven valt. Maar de rust was echt even zooo lekker. Ons hotel lag in een stille en groene omgeving. Marije voelde zich die dag ziek dus we hebben daar een beetje gelezen, gerust etc. We hadden het echt even nodig!!

Vanmorgen hebben we Orcha verlaten, maar voordat we weggingen toch nog even rondgekeken in het kleine stadje, wat eigenlijk meer een dorpje is. Beetje over de markt gelopen en gepraat met de plaatselijke bevolking die van alles aan je kwijt wil, maar stiekem toch ook 'gewoon' even met je wil kletsen!! Toen we hier uitgekeken waren zijn we verder gegaan naar Khajuraho, een plaatsje wat op vier uur rijden zit. Daar zitten we dus nu. We blijven hier twee nachten en de grote vraag is eigenlijk waarom, want op het eerste gezicht is hier weinig te beleven... Maar hiervoor de volgende keer meer!!

Dankjulliewel weer allemaal voor het lezen! Ik waardeer het! ;-)

Liefs vanuit een snikheet India (sorry),
Yara