Laatste weken in India: ontelbaar veel indrukken!

Sawadekaaaa...

... ik hou van dat woord! En gelukkig kunnen we het weer zeggen want we zijn weer aangekomen in Thailand! Eigenlijk was dat helemaal niet de bedoeling. Maar een tijdje geleden hadden we opeens besloten dat we wel zin hadden in weer een paar dagen Bangkok, daarnaast hadden we het zuiden van Thailand nog niet gezien, dus... waarom niet?! Ticket omgeboekt en gaan... We blijven een aantal weken hier, maar hoelang precies dat weten we nog niet. Maar goed, voor Thailand is er natuurlijk nog een heeele hoop in India gebeurd. En dat wil ik jullie niet onthouden!

De laatste keer dat ik schreef waren we net aangekomen in Khajuraho. Als ik naar dat plaatsje terug ga met mijn gedachten, lijkt het serieus alsof dat al maanden geleden is. In India maakten we zo veel mee iedere dag, dat als we 's avonds in bed lagen en we dachten aan wat we die morgen hadden gedaan, het leek alsof dat al dagen geleden was. Echt heel erg bizar. Afijn, Khajuraho... Zoals ik de vorige keer al eindigde was onze indruk van dit 'dorp' dat er werkelijk waar helemaal niet beleven was. En inderdaad, niets was minder waar. Helaas moesten we vanuit daar met de trein naar Varanassi en die reed maar 3x in de week dus eerder vertrekken was geen optie... De eerste volle dag hier zijn we naar de bekende Kamasutra tempels geweest. Dit was namelijk DE reden dat je naar Khajuraho moest gaan. We waren benieuwd. Een tempel moet tegenwoordig vrij mooi zijn willen we daarvan onder de indruk zijn. De tempel was, vond ik, alles behalve bijzonder en wat dat Kamasutra betreft was 't al helemaal geen spectaculaire bedoeling. Als je goed zocht zag je af en toe wat naakte mensen nageboetseerd maar dat was dan ook alles. Wat hier nou zo bijzonder aan was?! Afijn, zo'n afbeelding is voor de gemiddelde Indier behoorlijk wat kan ik je vertellen... Khajuraho kent verschillende tempels. De eerste waar we waren was de mooiste volgens de Lonely Planet, het had dus nog weinig zin om naar die andere twee te gaan maar ja, we hadden toch niks te doen... Bij de tweede tempel zijn we niet naar binnen gegaan. We hebben er een beetje voor gezeten en om ons heen gekeken. Veel interessanter. Je ziet er allemaal Indiers en het was net etenstijd. Ze eten allemaal op de grond, uit hun handen, mannen en vrouwen gescheiden. Best bijzonder om te zien! Na een tijdje kregen we gezelschap van een Indier. We wilden het meteen alweer afkappen (het lijkt namelijk wel of niemand een fatsoenlijk gesprek met je aangaat zonder dat ze wat van je willen), maar deze bleek eigenlijk heel aardig te zijn. We hebben gewoon een beetje gekletst en hij heeft ons dingen over 'zijn' land verteld. Daarnaast kon hij zijn Engels oefenen, allebei blij! Na ongeveer twintig minuten gingen we er vandoor en inderdaad... het bleef gewoon bij een gesprek! We geloofden het zelf bijna niet. De laatste tempel sloeg werkelijk helemaal nergens op dus daar ga ik verder geen woorden aan vuil maken! ;-) terug in het bruisende Khajuraho zaten we wat te eten op een rooftopterras tegenover ons hotel. Zien we toch in 1x die jongen, voor ons hotel staan. Het is toch werkelijk niet te geloven. De beste jongen was ons gewoon gevolgd. Toen we ons hotel in gingen in een rechte lijn voorbij gelopen, dus verder niks aan het handje, maar toch... Om die dag de tijd te doden besloten we maar voor een heeerlijke massage te gaan. Tja, je moet toch wat he?! Eigenlijk hadden we gewoon geen keuze, haha. Mijn massage werd gedaan door een man, in andere landen had ik daar waarschijnlijk niet eens echt bij stil gestaan, maar nu voelde ik me in het begin toch wat ongemakkelijk, zeker na al die ervaringen met die Indische mannen. Ik vroeg me toch sterk af wat er op dat moment in zijn gedachten om ging... Al met al was het echt een hele goede en professionele massage en was die man heel erg aardig, dus het was zeker de moeite waard! De tweede dag hebben we een beetje rondgelopen in 'het centrum' van 'de stad'. Niet echt een gezellige straat en ook niet heel erg veel te doen of te zien qua winkels etc. We waren er dan ook zo doorheen en eigenlijk was dit niet erg, de verkopers hier waren zo drammerig dat het bijna agressief werd. Godzijdank hadden we twee boeken bij, dus daar hebben we ons de rest van de dag mee vermaakt.

's Avonds om 23:30 vertrok onze trein naar Varanasi. Hier gingen we naar toe met een taxi, bepakt en bezakt stapten we de taxi in en op dat moment werd er nog even vrolijk aan ons gevraagd: 'madame, you want to see my shop?!'. Even serieus... wat denk jezelf?! Ik moet ze meegeven, ze weten wel van aanpakken en opgeven komt al helemaal niet in hun woordenboek voor... Ongeveer drie kwartier van te voren kwamen we aan op het station. We hadden verwacht dat we nog een lange tijd zouden moeten wachten maar na 5 minuten verscheen er al een trein op het perron. Iedereen stapte in en het handjevol toeristen keek maar een beetje vragend om zich heen. Dat is toch wel erg vroeg?! Maar het bleek gewoon onze trein te zijn! Daar kunnen ze bij de NS nog wat van leren. We hadden een nachttrein, wat inhield dat we 'bedden' hadden in onze coupe. De coupe bestond in totaal uit 8 bedden. 2x 3 bedden boven elkaar en 1x 2 bedden boven elkaar. We kregen zelfs netjes een laken een een deken zodat we ons heerlijke bedje konden opmaken! Rond 11.00 de volgende morgen kwamen we aan in Varanasi, en ik moet zeggen dat ik best redelijk heb geslapen voor een nachtje doorbrengen in de trein! Een drukte van belang natuurlijk op dat station, we zijn in 1 rechte lijn naar ons hotel gegaan, tassen gedumpt en even snel opgefrist. Zowel Jasper als Lisa gingen die dag weg uit Varanassi, maar voordat wij aan onze 'sightseeing' begonnen hebben we nog even met z'n vieren geluncht. We hadden heel erg veel verhalen over Varanasi, de heilige stad voor de Hindoes, gehoord. Varanassi is heilig omdat deze stad aan de heilige rivier de Ganges ligt. Veel hindoes komen naar deze plaats om te sterven. Waarom? Ze geloven dat als je in Varanasi overlijdt, dat de eeuwige cirkel van reincarnatie dan wordt doorbroken, je keert dan dus niet weer terug op aarde. Hierover straks meer. Na onze lunch zijn we naar de geboorteplaats van het Boeddhisme gegaan, we kregen hier een gids toegewezen omdat je er anders weinig van begrijpt. Onze gids was een oude man, heel aardig en schattig maar ik begreep er nog steeds weinig van. De beste man sprak super onduidelijk en zijn Engels was sowieso al niet om over naar huis te schrijven... Nadat we hier een tijdje hadden rondgelopen zijn we naar 'the main ghat' gegaan. (Een ghat is een soort trap die de stad verbindt met de rivier). Iedere avond wordt er bij die ghat een ceremonie gehouden door vijf jongens uit Nepal. Ze voeren deze ceremonie iedere avond uit en als ze dit succesvol doen (het is een studie) dan komen ze terecht in de hoogste kaste en kunnen ze kiezen of ze leraar van het Boeddhisme, priester of sterrenkundige worden. De hele ceremonie is bedoel om vrede voor de hele wereld te creeeren. Om dit te bereiken werden er offers gebracht aan de moeder van de Ganges. Er werd vuur gebruikt en er werden bellen en trommels gebruikt. Dit omdat dit de favoriete instrumenten zijn van de moeder van de rivier. De ceremonie is iedere avond een hele belangrijke gebeurtenis en het is er dan ook super druk. Het krioelt er van de mensen. Sommigen bekijken de ceremonie vanaf de ghats, anders vanuit bootjes op de Ganges, heel bijzonder allemaal. Zodra de ceremonie was afgelopen moesten alle mensen natuurlijk ook weer weg. Dit zorgde ervoor dat het SUPER druk was op straat (want de straat functioneerde ook nog eens als een bazaar), en dan bedoel ik ook super druk. Je kon er bijna niet lopen. En rijden was dus al helemaal niet te doen. Na onze massage in Khajuraho hadden we nu nog een gratis massage, zoals ze dat hier in India noemen. Iedereen liep gewoon tegen elkaar aan, lekker hoor...

De volgende morgen was een vroegertje... Om 04:45 gingen onze wekker! Best taai na onze vorige nacht in de nachttrein. Maar het was voor een goed doel, we gingen namelijk het bekende ochtendritueel aan de Ganges bekijken. Door allerlei smalle straatjes zijn we met onze gids naar een ghat gelopen vanwaar onze boot vertrok. Gelukkig hadden we voor deze boottocht een gids geregeld. Hij was heel aardig, sprak super goed engels en kon heel erg vertellen. En dat was maar goed ook, want wat riep dat hele gebeuren veel vragen bij ons op... Voordat we de boot instapten hebben we een soort bloemenbakje met een kaarsje gekocht. Deze moesten we in de boot aansteken en vervolgens mocht je wensen (ja, meerdere! :)) doen en je kaarsje in de Ganges laten varen. Het zal mij benieuwd of ze uitkomen... De moeder van de rivier heeft zichzelf in ieder geval goed ingedekt want het kan wel 10 tot 15 jaar duren voor je wensen uit komen... Rond een uur of 6 kwam de zon op en was het al een drukte van belang bij alle ghats. Vanaf ons bootje konden we alles precies goed zien! En je ziet veel, heel veel. Mensen die zich wassen, mensen die hun tanden poetsen, mensen die hun kleren wassen, mensen die zwemmen, koeien die zwemmen, honden die zwemmen, waterbufalo's die zwemmen, en dat alles gebeurt in en rond de Ganges. Je moet er toch niet aan denken dat jij lekker je tandjes staat te poetsen met dat zelfde water waar net in gewast, gepoept en geplast is (sorry, dat vond ik even leuk rijmen haha)?! Top! De mensen zijn wel allemaal heel makkelijk, er varen hordes toeristen voorbij die allemaal foto's maken, maar ze vinden het wel prima, ondanks dat ze daar (half) naakt hun ochtendritueel staan te doen... Op een gegeven moment voeren we langs de crematieplaats, helaas mochten we hier geen foto's maken. De crematieplaats is misschien 2/3x de oppervlakte van ons huis en daar worden dan honderden lijken per dag verbrand... Zoals ik al eerder zei komen mensen naar Varanassi om hier te sterven. Vervolgens worden ze ritueel verbrand, hun as wordt in de Ganges gegooid (ook lekker als je je tanden staat te poetsen) en op die manier stopt je reincarnatie. Er zijn zes groepen mensen die niet verbrand hoeven te worden, omdat zij van zichzelf al rein zijn. Dit zijn zwangere vrouwen, kinderen tot 14 jaar, mensen met lepra, mensen die gebeten zijn door een slang, mensen met waterpokken en 'Holy mannen'. Doordat zij al rein zijn hoeven ze dus niet verbrand te worden en worden ze gewoon in 1x in de Ganges gedumpt (nog lekkerder als je je tanden staat te poetsen). De mensen die verbrand worden, worden binnen drie uur al naar de crematieplaats gebracht (deze is dan ook 24/7 open). De mannen (vrouwen mogen niet aanwezig zijn bij de crematie, die huilen namelijk altijd en dat mag niet...) dragen hun dierbare op een brancard door de smalle straatjes van de stad naar de crematieplaats. Ik heb dan ook een paar keer gehad dat ik zachtjes op mijn rug werd getikt omdat er 'even' een lijk moest passeren, natuurlijk, komt u maar... Echt ongelofelijk. Zodra ze bij de rivier aankomen wordt het lijk in de Ganges ondergedompeld en daarna kan het ritueel beginnen. Er wordt een stapel hout gekocht waar het lichaam op komt te liggen. De man die het dichtst bij de dode staat scheert zich kaal en laat 1 plukje haar over aan de achterkant van zijn hoofd. Hij gooit heilig water op het lichaam en haalt vuur uit de tempel, vervolgens ontsteekt hij het lichaam. De lichamen zijn gewikkeld in een doek dus je ziet geen gezicht bijvoorbeeld maar wel echt de vormen van het lichaam. 3,5 uur nadat het vuur is aangestoken is het lichaam verbrand. Bij de man blijft de borstkas over en bij de vrouw de heupen, deze twee onderdelen van het lichaam worden samen met het as de rivier ingegooid. Al met al een super indrukwekkend gebeuren, ik probeer het zo uitgebreid mogelijk te beschrijven zodat jullie een idee hebben, maar het is lastig om het op papier te krijgen. Het is zooo bizar om het te zien. Op de crematieplaats is het super warm door al dat vuur, het lijkt net of je tussen 10 verschillende BBQ's staat, maar dan ligt er geen hamburger op, nee, mensen. Nadat we met de boot weer terug aan wal waren hadden we met Mohammed afgesproken, waar we al eerder mee hadden gereisd. Samen met hem hebben we een lassi gegeten bij de bekendste lassi shop van de wereld, en lekker dat hij was! Hierna besloten we om met z'n drieen bij de crematieplaats te gaan kijken. Vanuit de boot hadden we maar even kort gekeken en we wilden wel eens langer kijken hoe dat allemaal goed (nou, zoals hierboven dus). Toen we hier uitgekeken waren met z'n drieen het extreem drukke centrum van Varanasi in gegaan. Het valt wel echt op dat, wanneer we met een jongen lopen, we veel minder worden aangesproken. Het was nu in plaats van 1x in de seconde, 1x in de vijf seconden... Al met al een heel erg indrukwekkende dag die ik gewoon bijna niet in woorden uit kan leggen... maar goed, we waren er dan ook stil van! ;-)

De volgende dag hadden we vroeg een vlucht naar Goa, een kustprovincie meer in het zuiden van India. We hebben ons verbaasd op de luchthaven. Je kan in zoveel dingen zien dat India gewoon echt achter loopt. Het ziet er allemaal prima uit hoor. Maar die systemen daar, het werkt gewoon echt voor geen meter. Alles is zo omslachtig en zooo onlogisch. Bijna een hele dag onderweg geweest en uiteindelijk 's avonds aangekomen in Calangute, een van de bekendste badplaatsen van Goa! Hier hadden we echt zin in. Even heerlijk relaxen. Daar hadden we echt wel behoefte aan na meer dan drie heeele indrukwekkende, energieslopende en geweldige weken noord India. Goa is heel anders en totaal niet te vergelijken met het noorden van India. Het is hier 'groener', rustiger en meer gericht op toeristen. Je wordt minder aangestaard en je kan zelfs in een korte broek lopen (man, wat voelde ik me naakt na drie weken rondgeparadeerd te hebben in de ene slobberbroek na de andere). Toch is het nog lang geen ontwikkelde provincie, laten we het er op houden dat het ontwikkelDER is. In Goa hebben we voornamelijk rond getourd op een scooter en lekker op strand gelegen. Helaas was het het einde van het seizoen, dit betekende dat het niet echt meer druk was. 's Avonds dus weinig te beleven, weinig andere backpackers en alleen maar bloedirritante Russen. Naast de Russen waren er ook veel Indiers voor een dagje, weekend of week op vakantie in Goa. Volgens mij als grootste reden om lekker westerse toeristen te spotten op het strand. Het kwam dan ook regelmatig voor dat er weer eens een lens onze richting op stond. Best genant als je in je bikini de zee uit loopt en er staat weer een rijtje Indiers met een paar mobieltjes op rij foto's te maken... Na een tijdje hadden we besloten om de rollen om te draaien. Laat het voor hun maar genant zijn. Zodra we zagen dat ze een foto van ons maakten als we langs liepen stopten we en vroegen: 'and... do you like the result?!'. Stonden ze dan hoor, met een mond vol tanden... Op het strand staan veel beachshacks. Ze hebben ligbedjes bij hun strandtent en als je wat drinkt mag je daar gratis op liggen, ideaal. Verder wordt er natuurlijk van alles op het strand verkocht. Kleren, sieraden, zonnebrillen, fruit, massages en ga zo maar door. De dagen dat we niet op strand lagen hebben we een scooter gehuurd. We hadden ervoor gekozen om maar 1 scooter te huren. Het was natuurlijk nog steeds gewoon India, op die manier konden we elkaar niet kwijt waren en hadden we minder kans op 'problemen'. Marije heeft de kaart gelezen achterop de scooter en ik heb gereden. We waren een topteam op de drukke Indische straten, al zeg ik het zelf... We zijn naar verschillende plaatsjes gereden. Arambol, Anjuna, Vagator, Mapusa en ga zo maar door. Het voornaamste wat we in al die plaatsen hebben gedaan is: shoppen. Overal zijn markten en er zijn zooo veel leuke dingen. Ik heb op dit moment een drama punt bereikt wat mijn backpack betreft. Hij past nauwelijks meer dicht... Op de markt willen de verkopers maar wat graag aan je kwijt, zeker nu het 'end of season' was. De veel gebruikte zinnen van: 'yes madame yes, look my shop, end of season, I give you good price' kan ik dan ook bijna niet meer aan horen. Vooral dat: yeeeees madame yeeeeees. Niet te doen! Maar zo leuk! Je kan natuurlijk niet bij alles en iedereen kijken en als je dan vervolgens 'no thankyou' zegt roepen ze je achterna: 'give me good luck, please, just 100 rupees'. Toch knap als je al een prijs kan roepen terwijl je niet eens weet waar de mensen in geinteresseerd zijn! Verder zijn ze met hun gebrekkige Engels wel allemaal vriendelijk hier. Sommigen proberen zelfs een praatje te maken. De meesten denken dat je zomaar voor een weekje op vakantie komt, als we dan probeerden uit te leggen dat we ook in Rajasthan, Delhi, Agra etc. zijn geweest zeggen ze: 'ooooh you see many countries'. Hier schrokken we wel van. Die mensen denken dus serieus dat Delhi een land op zich is en hebben gewoon geen flauw idee dat Delhi de hoofdstad is van hun eigen land... Op die manier kan je dus heel goed merken dat veel Indiers geen school hebben gehad, 'knowledge without college' noemen ze het zelf... Best erg eigenlijk en dat zijn toch wel momenten dat je beseft dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat wij weten dat de hoofstad van Nederland Amsterdam is... Gelukkig weten ze zelf niet beter, dat scheelt nog een hoop!

Na onze relax dagen in Goa zijn we met de nachttrein naar Mumbai gegaan. Mumbai, wat zou ons daar te wachten staan. We hoorden van iedereen waar we tegen zeiden dat Mumbai heftig was. Heel erg druk, niet veilig voor vrouwen, vies en ga zo maar door. We waren benieuwd wat ons daar te wachten zou staan. Maar eerst weer een treinreis. Deze keer vertrokken we om 18.00 en kwamen we precies twaalf uur later aan in Mumbai. Hartstikke vroeg maar ook op dit perron weer super super druk. Gelijk op zoek gegaan naar een taxi. Inmiddels hebben we er echt een hobby bij: afdingen. Sowieso moet je een stukje het station uitlopen en daar pas een taxi aanspreken, die zijn altijd goedkoper. En dan is het feest begonnen, we zijn een echt team erin geworden haha. Je moet er wel even de tijd er voor nemen maar op een gegeven moment zit je voor een Indische prijs lekker in de taxi. En dat zonder stop bij een of andere belachelijke winkel, en zonder stop bij een ander hotel omdat de onze afgebrand zou zijn, yeah sure. Aangekomen in ons hotel in Mumbai waren we moe van de reis. We hadden dit keer wat minder geslapen omdat het zooo koud was in die trein. Na ons powernapje besloten we om weer een keer naar de bios te gaan. We waren nu immers in DE Bollywood stad. Deze bioscoop was een stuk minder groot, mooi en luxe dan degene in Jaipur. Jammer genoeg was het ook rustiger in de zaal, maar de film was wel leuker. Er werd echt in gezongen en gedanst en ondanks het Hindi, konden we de film zelfs een beetje begrijpen. Na de film hebben we wat rond gelopen in de stad. Zoals ik al zei hoorden we veel negatieve verhalen over Mumbai, maar ik denk dat deze mensen niet in Delhi zijn geweest. Tuurlijk was het druk op de weg, maar een stuk minder dan in Delhi. Daarnaast ging alles hier veel gestructureerder, we werden niet non stop na gestaard en de stad zag er in verschillende opzichten een stuk moderner uit. Af en toe wat flats, vrouwen in normale (soms zelfs hippe kleding) en stelletjes die veel vrijer met elkaar omgingen dan in het noorden India. En zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan. Natuurlijk was het er 'crowdy' zoals iedereen zegt, maar in vergelijking met Delhi en andere steden waar we zijn geweest viel het me echt alles mee. De tweede volle dag in Mumbai wilden we uiteraard een bezoek brengen aan de slums. Slums zijn een soort krottenwijken. Wij zijn naar de Dharavi slum geweest. In deze slum is de film Slumdog miljonair opgenomen. Samen met een gids en drie anderen vertrokken we 's morgens vroeg om half 9. Onderweg reden we nog door het Red Light district. Jammer genoeg was het vroeg en konden we er dus weinig van zien. Veel vrouwen worden hier aan het werk gezet door bijvoorbeeld hun man/familie om geld te verdienen. Deze vrouwen willen hun familie natuurlijk niet 'verlinken' dus zeggen ze dat ze het vrijwillig doen, op die manier is prostitutie in India legaal. Na het Red Light district reden we langs de gootste open lucht wasserij van de wereld. Hier werken dagelijk 10.000 mannen om de was van mensen vanuit heel de stad te wassen. Je snapt natuurlijk, dat doen ze niet met een wasmachine. Nee, gewoon met de hand. Ook dit was weer heel bijzonder om te zien. Na ongeveer een uur gereden te hebben kwamen we aan bij de slum. In de slums mag je jammer genoeg geen foto's maken, maar natuurlijk heel begrijpelijk, anders hebben die mensen daar helemaal geen privacy meer... Allereerst liepen we naar het industrie gedeelte van Dharavi, eigenlijk is de slum een stad in een stad, net zoals dat het geval was bij Soweto. Er zijn winkels, verkeer en er wordt dus ook gewerkt. In deze industrieen wordt plastic gerecycled. Best een goede zaak dus in het 'vieze' India. De werkomstandigheden zijn ronduit slecht. Het zijn donkere hokken, er is geen licht, geen frisse lucht, het is er vies en het stinkt er. Naast het werken wonen er natuurlijk ook een heleboel mensen in de slums, de laatste schatting was rond de 1 miljoen. Een aantal jaar geleden mocht je nog gratis 'een huis' bouwen van de regering. De mensen die dit hebben gedaan hoeven dus niet voor hun huis te betalen (geen huur), het enige waar ze voor betalen is de elektriciteit en drie uur per dag stromend water. Als je nu als 'nieuwkomeling' in de slums wil komen wonen moet je een belachelijk hoge huurprijs betalen en als je het huis (lees: het hok) wil kopen dan kost je dat 20.000 dollar (17.000 euro ongeveer). Echt ongelofelijk. Mijn mond viel open toen ik dat hoorde. Je wil er nog niet eens gratis in wonen, laat staan voor zo'n schrikbarend hoog bedrag. Een wc is niet aanwezig in de huizen. Er zijn wel openbare wc's aanwezig in de slums maar deze wil je echt niet zien. De pot (gat in de grond) is niet eens meer zichtbaar omdat er gewoon een 40 centimeter hoge laag afval op ligt. 72% van de inwoners maken gebruik van deze toiletten, 26% maakt gewoon heerlijk gebruik van de airconditioned toilet (lees: in de open lucht) en slecht 2% heeft een wc in huis... Je kan je voorstellen dat het niet heel erg aangenaam ruikt daar! De huizen liggen echt bizar dicht tegen elkaar aan, je kan er komen door door de smalle straatjes te lopen van nog niet eens een halve meter breed. Het is er donker, het stinkt, er ligt afval en er stroomt af en toe wat water. Kortom: een groot open riool. Bovendien een groot doolhof, gelukkig hadden we onze gids! Als je hierdoor heen loopt merk je dat alle mensen daar echt ongelofelijk vriendelijk zijn. Iedereen zegt hallo, geeft je een hand of een high five en de kinderen komen op je afgestormd. Het klinkt cliche, maar ik kreeg er echt een brok van in mijn keel. Die mensen zijn zo vriendelijk en zo vrolijk en dan te bedenken hoe weinig ze eigenlijk hebben en in wat voor omstandigheden ze leven. Op een gegeven moment kwamen we op een grote open plek terecht waar super veel afval lag. Een grote vuilnisbelt, de gids vertelde dat dit 'the playground' voor de kinderen was. Echt, en dan al die vrolijke kindjes... Ik kan niet omschrijven wat er op zo'n moment door je heen gaat. Het klinkt nu misschien raar als ik het zo zeg, maar wat is er dan toch eigenlijk veel meer in het leven en wat lopen wij in Nederland toch een potje te zeiken met z'n allen terwijl we het zooo veel beter hebben dan de mensen hier... De organisatie waar wij de tour mee deden doet wel erg goed werken in de slums. Ze organiseren cursussen Engels, dans en kunst voor de kinderen. Op een aantal van deze projecten zijn we geweest, goed om te zien dat ze er alles aan doen om de kinderen een goede/betere toekomst te geven! Na ongeveer vijf uur was de tour afgelopen en werden we weer afgezet in de wijk Colabo. We waren wel in Colabo, maar onze gedachten waren zeker nog in de slums. We voelden opeens echt zo erg de behoefte om hier iets te doen, maar wat?! Nog een tijdje in Colabo rond gekeken en toen was het alweer avond! Op tijd gaan slapen want om 03:00 die nacht ging onze wekker...

... wat een vroegte! Maar voor een goed doel: op naar Thailand, Bangkok. Dit betekende dat we India achter ons zouden laten. Ik kan zeggen dat India met stip het meest indrukwekkende land is waar ik ooit in mijn leven ben geweest. Reizen door India is absoluut niet relax en werkelijk waar niets maar dan ook niets gaat vanzelf, maar echt... het is geweldig! Incredible India doet zijn naam eer aan, het is echt ongelofelijk. Na deze vijf intensieve weken moet ik wel eerlijk toegeven dat het lekker was om India weer uit te gaan. Het was super, maar ook genoeg geweest. Op naar Bangkok dus. Eergisteren zijn we hier aangekomen en wat is het lekkerrr om hier weer te zijn! Vorige keer tijdens onze reis zijn we zo ongeveer vier keer in deze stad geweest dus het voelt echt als thuis komen. We werden zelfs herkend door een man in een toeristenbureautje en door een taxi chauffeur! Echt super leuk. De toeristen dingen in Bangkok hadden we natuurlijk allemaal al gezien, dus die hebben we niet weer gedaan. Gisteren zijn we naar MBK shoppingentre geweest, echt super groot. We gingen er 's middags om 1 uur in en 's avonds om half 8 kwamen we er uit, dan weet je het dus wel!! 's Avonds naar de nachtmarkt geweest (het houdt niet op met shoppen en markten). Vanavond gaan we maar weer eens een bezoekje brengen aan de Koh san Road en morgen reizen we verder! Daarover de volgende keer meer!

Bij deze is er dus weer een einde gekomen aan mijn verslag wat toch wel weer wat bloed, zweet en tranen heeft gekost! Bij jullie heeft het lezen waarschijnlijk bloed, zweet en tranen opgeleverd dus bij deze: dank jullie wel weer!

Liefs en tot de volgende keer,
Yara