Zuid-Afrika uit, ongelofelijk India in...

Namaste!

Zoals beloofd hier iets sneller een update dan normaal en dat is maar goed ook... Want wat heb ik veel te vertellen! Ondertussen zijn we alweer meer dan een week in India. Iedere dag maken we zo veel dingen mee, doen we zoveel indrukken op en verblijven we in zooo'n andere wereld dat het lijkt alsof we hier al maanden zitten, in plaats van ruim een week... Maar voordat ik jullie van alles ga vertellen over onze avonturen in India, eerst nog iets over de laatste paar dagen in Zuid Afrika.

De vorige keer was ik gebleven in Port Elizabeth, die middag zijn we daar weggegaan en hebben we het vliegtuig genomen naar Johannesburg. De vlucht duurde bijna twee uur en aan het eind van de middag kwamen we aan in Johannesburg. Iedereen die we tegen kwamen op reis begreep niet echt dat we daarheen gingen, wat moet je nou in Johannesburg doen?! Maar wij hadden een vlucht vanuit daar en als je er toch moet wezen kun je maar beter gelijk een beetje de stad bekijken! Toch? Uiteraard waren we op de hoogte van de verhalen over de criminaliteit in deze stad dus wisten we dat we een beetje voorzichtig moesten zijn! We hadden van te voren uit gezocht wat een goede wijk was om te verblijven, Melville, hier hadden we dan ook een hostel geboekt. Dit hostel was niet echt een hostel zoals we gewend waren... Het was bij een man thuis en het was dan ook echt een 'mannenhuis'. Er stonden twee banken, een tafel en een televisie en er was een keuken en daar had je het dan ook mee gezegd. Niks geen gezelligheid, haha. Maar die gezelligheid hebben we zelf maar gemaakt. Het mannenhuis deed zijn naam eer aan want er verbleven dan ook echt alleen maar mannen. Kennis gemaakt met iedereen en nadat we wat hadden gedronken met z'n allen besloten we op stap te gaan met een paar Zuid-Afrikanen en een paar Indiers. In de club waar we waren uiteraard geen enkele blanken te bekennen... Ik voelde me redelijk bekeken! Ik denk dat het het lot was dat we met drie Indiers op stap waren, op deze manier konden we langzaam een beetje wennen aan 'de Indische mannen cultuur' en konden we ons voorbereiden op wat ons te wachten stond... Want serieus... die Indische mannen hebben volgens mij weinig fatsoen in hun lichaam. Toen we in de club waren zou de Indier wel eens even laten zien hoe je 'leuk' op de foto moest staan. Hij greep me vast en pakte me bij m'n hoofd en gaf een kus op mijn wang die uiteraard een beetje richting mijn mond afweek... Ik heb hem maar vriendelijk duidelijk gemaakt dat ik dacht toch niet echt een hele leuke foto vond... Het erge is dat ze verder wel aardig waren, maar wat dat betreft kennen ze volgens mij gewoon geen grenzen...

De dag na het stappen was het zondag. En het was inderdaad een echte zondag! We hebben die dag eindelijk een keer uitgeslapen en de rest van de dag weinig gedaan. Toen we om 13:00 nog eens een keer klaar waren hadden Ash en Andy (de twee Zuid-afrikanen van gister avond) spagetti gemaakt dus we konden meteen aanschuiven voor ons 'ontbijt'!. Ideaal! Verder hebben we die dag een tourtje geregeld voor de volgende dag. We hebben wat boodschappen gedaan en verder heel de dag lang uit op de bank films gekeken! Ook wel eens lekker zo'n dagje!

Maandag zijn we samen met Chico, onze gids, naar Soweto gegaan. Soweto is de grootste Township van de wereld en er wonen wel 3,5 miljoen mensen! Ik was zo benieuwd wat ons daar te wachten zou staan... Voordat we echt de township in gingen heeft hij ons nog een paar andere punten in de stad laten zien. Zo zijn we onder andere gestopt bij het WK stadion van 2010 waar 'we' de finale tegen Spanje hebben gespeeld!! Het eerste gedeelte van Soweto was heeel anders dan ik had verwacht. In mijn gedachte was het 1 grote township met allemaal 'tin houses' (zoals ze dat hier noemen). Maar het tegendeel was waar. In het eerste gedeelte waren we kwamen stonden super mooie en grote huizen. Huh? Was dit echt wel Soweto? En als Soweto echt zo crimineel is als iedereen zegt, hoe kunnen die (rijke) mensen dan veilig hier wonen?! Chico vertelde ons dat het voor die mensen wel gewoon veilig is, ze hebben dan ook allemaal een prive securtiy man, dat dan weer wel... Het tweede gedeelte waar we kwamen was het 'medium' gedeelte van Soweto, zoals Chico het noemde. Absoluut geen mooie huizen, maar ook geen tin houses. Het midden gedeelte is gebouwd door de overheid. Het zijn kleine huisjes waar de mensen gratis in mogen wonen!! Je zult nu denken, waarom ga je dan in zo'n krotje wonen als je een stukje verderop in een iets beter huis, gratis, kunt wonen?! Dat vroegen wij ons dus ook af. Maar het schijnt zo te zijn dat de government houses nog niet zo lang bestaan en er is dus ook een heeele lange wachtlijst voor waar veel mensen nog op staan. Zo ook de familie die wij hebben bezocht in 1 van de tin houses... Toen we daar aan kwamen stond er natuurlijk een auto 'op de oprit'. Verschillende mensen zagen dit en langzamerhand begon het 'huisje' dan ook vol te stromen met allemaal mensen. Al snel zaten we, gezellig opgepropt bij elkaar, met z'n vijftienen in het huisje. De mensen spreken geen woord engels en er viel dus ook niet echt met ze te communiceren. Het enige wat ze deden was ons aanstaren en vriendelijk naar ons lachen. Op mijn beurt lachte ik maar vriendelijk terug en verbaasde me ondertussen over het feit hoe die mensen hier in godsnaam kunnen wonen?! Geen elekriciteit, geen stromend water, een paar vierkante meter.... Dit gezin woont er met 2 ouders en 6 kinderen. De ouders slapen met z'n tweeen in een eenpersoonsbed en de kinderen slapen met zijn allen in het tweepersoonsbed. Het gekke (?) is dat ze verder wel vrolijk en gelukkig er uit zagen... Zo kan het dus ook! Bijzonder! Voordat we weggingen wilden ze ons eerst graag het bekende Jo'burg beer laten proeven. Er werd een pak tevoorschijn getoverd waar bij ons melk in zou zitten. Ze kiepte het pak in een emmer en dat spul mengde ze vervolgens met een klein bakje yoghurt. En tadaaa; Jo'burg beer. Met z'n allen zaten we in een kringetje en de emmer ging van de een naar de ander. Iedereen mocht omstebeurt een slokje proeven. Super lekker was het zeker niet, maar het was goed te drinken!! Toen we na een halfuurtje weer weggingen bij deze bijzondere familie, zijn we nog het 'toeristische' gedeelte van Soweto in gegaan. Hier staat het huis waar Nelson Mandela 11 dagen na zijn vrijlating op Robben eiland heeft gewoond. Verder was er een monument voor studenten die bijna 30 jaar geleden tijdens een demonstratie zijn omgekomen. Ze wilden geen Afrikaans leren, maar gewoon hun eigen taal... We zijn ook nog in een winkel in Soweto geweest, nu is het hier normaal dat de meeste huizen en winkels met een hek beveiligd zijn, maar dit sloeg alles! Zelfs de spullen stonden achter een hek en je moest via een mini openingetje zeggen wat je graag wilde bestellen, bizar dat je op zo'n manier moet werken omdat je anders niet veilig bent! Verder zijn we in Soweto nog naar een medicijnen winkel geweest, nee geen winkel waar je ibuprofen kan kopen, maar een winkel waar je verschillende boomstammen en takken kan kopen omdat die toch echt een genezende werking schijnen te hebben.... Fascinerend om te zien hoe die mensen daar echt in geloven! Of zou het ook echt werken?! Speciaal voor mannen werd er een koeienkop gekookt, als ze deze vervolgens op eten 'kunnen ze hun vrouw beter aan'.... Hiermee zat onze 4 uur durende tour door Soweto er alweer op! Indrukwekkend om hier geweest te zijn, maar ik moet zeggen dat het minder erg was dan ik had verwacht. Natuurlijk leeft een groot deel van de bevolking er erg slecht, maar gelukkig geldt dit niet voor alle 3,5 miljoen inwoners. Verder wordt er hard aan gewerkt om nog meer huizen van de overheid te bouwen, als we Chico mogen geloven zijn er over een paar jaar helemaal geen tin houses meer, dus dat zou mooi zijn!!

De volgende en laatste dag in Johannesburg hebben we een city tour gemaakt door de stad. Net zoals in Kaapstad hebben ze hier de bekende rode hop on hop off bus. Je kunt instappen wanneer je wil en je kunt uitstappen waar je wil! Wij zijn nergens uitgestapt, er waren niet echt hele boeiende punten en we hadden een beetje haast. Maar we wilden toch graag een goede indruk krijgen van de stad dus dit was een ideale optie! Voor het eerste opstappunt moesten we naar Gautrain station, dat opzich was al een hele belevenis... We waren er namelijk niet zomaar! Ten eerste spreekt de gemiddelde inwoner van Johannesburg geen Engels en ten tweede bestaat de rode bus nog maar een maand (omdat de stad over 't algemeen weinig toeristen aantrekt) en dus begreep niemand waar we naar toe wilden en als ze ons al begrepen hadden ze nog nooit van de bus gehoord... Uiteindelijk toch maar in een mini busje gestapt en met handen en voeten duidelijk gemaakt wat we wilden doen en waar we naar toe moesten. Wonder boven wonder stonden we een kwartier later op de juiste plaats!! Met hooguit vier anderen zaten we in de bus, de stad was voor ons een bezienswaardigheid maar de bus was voor de inwoners van Johannesburg een ware bezienswaardigheid. Iedereen kijken en zwaaien!! De stad kan je op geen manier vergelijken met Kaapstad, werkelijk waar alles is anders... Kaapstad is veel westerser, veel luxer, veel moderner, iedereen spreekt engels en ga zo maar door! Johannesburg is drukker en veel minder westers! Waarschijnlijk is het daardoor dat veel mensen Kaapstap leuk vinden en Johannesburg niet, maar dat kan ik nou niet zeggen... Ik vind Johannesburg net zo leuk! Toen we weer terug op het beginpunt waren zijn we met een ander mini busje terug gegaan naar ons hostel. Dit was nog best even zoeken, hierdoor een lange tijd op straat rond gelopen maar ik heb me geen seconde onveilig gevoeld! Die avond zijn we nog wat gaan eten met Ash en Andy omdat het onze laatste avond was! Hierna geprobeerd een beetje op tijd te gaan slapen want 's morgens om 04;30 ging onze wekker, er stond namelijk een vlucht naar New Delhi op ons te wachten..... Op naar een nieuw, heel ander, avontuur!

's Morgens om 09:!5 vertrok onze vlucht naar Abu Dhabi, deze vlucht duurde 8,5 uur en zaten in een super luxe vliegtuig. Iedereen vraagt altijd; hoe was het vliegtuig en hoe was de maatschappij? En dan denk ik, maakt dat nou echt zoveel verschil?! Maar nu weet ik het, ja dat maakt verschil! We kwamen aan op onze plaats en in eerste instantie dachten we dat we business class zaten en dat ze dus waarschijnlijk wel een fout hadden gemaakt, niet dus! We hadden een grote stoel, schermpje waar we films op konden kijken, een dekentje, kussens, een tanden borstel, sokken, en ga zo maar door! Verder hele aardige mensen en ze kwamen non-stop met eten & drinken! De 8,5 uur dus goed door gekomen en de tijd vloog voorbij. Op het vliegveld van Abu Dhabi hoefden we maar twee uur te wachten voor onze volgende vlucht naar New Delhi. En wat voor een vlucht was dat... Drie uur lang super erge turbulentie, de stewardessen konden zelfs niet met het karretje drinken door het gangpad lopen, en vervolgens de landing.... Godzijdank waren we er bijna want ik was hartstikke misselijk geworden van de vlucht! Bijna op de grond.... Schoot dat vliegtuig weer de lucht in, een doorstart! God, dat had ik nog nooit mee gemaakt! Marije en ik knepen hem toch wel even... Alle Indiers bleven rustig maar het blanke stelletje naast ons pakte opeens elkaars hadden vast, shit als dit maar goed gaat! Na 5 minuten werd er eindelijk wat omgeroepen, er stond te veel wind waardoor we niet konden landen... Gelukkig, dat maakte ons al wat minder 'ongerust' en twintig minuten later zijn we alsnog veilig geland! Na een lange tijd in de rij te hebben gestaan bij de paspoortcontrole hadden we snel onze tassen en konden we gaan! In New Delhi is het 's nachts niet veilig om een taxi te nemen dus vrijwel alle hotels hebben airport pick up... We hadden er een beetje een hard hoofd in of daar wel echt iemand zou staan, maar na even gezocht te hebben tussen de vele Indiers vonden we daar toch echt een man die een bordje vast had met onze namen er op... Op naar het hotel! Het was donker en we waren moe dus we hebben niet heel veel van de stad gezien... Eerst maar eens slapen en dan kunnen we morgen India echt gaan ontdekken!!

Dat was wat we dachten, India gaan ontdekken. En inderdaad, de afgelopen week hebben we India op veel verschillende manier ontdekt. Leuke dingen, minder leuke dingen, verbazing, verwondering en ga zo maar door... Die eerste dag hadden we het idee om even rustig de straat op te gaan, ergens wat eten, eerste indrukken op doen en misschien wat regelen (vervoer) voor onze verdere reis door India... We zaten in de drukke wijk Paharganj, druk, dat was het inderdaad. We waren wel wat gewend van Azie, maar hier is het nog drukker en viezer. We verbaasden ons over het feit dat we nergens echt een restaurant of een eetstalletje zagen en liepen dus wat zoekend om ons heen te kijken toen we werden aangesproken door een redelijk goed uitziende Indier (en ja, dat is zeeer zeldzaam hier). Hij sprak Engels (en ja, ook dat is zeeeer zeldzaam hier). Hij vroeg waar we naar op zoek waren maar we gaven niet meteen antwoord. We zijn ook niet gek en als we zeggen dat we willen eten worden we het eerste beste restaurantje ingeloodst wat waarschijnlijk van een vriend of familie van hem is, nee bedankt. Dit had hij waarschijnlijk door waardoor hij gewoon gezellig met ons begon te praten... Hij vertelde dat hij Indisch is, maar dat hij al lange tijd in Australie woont en werkt (vandaar dat Engels en die mooie kleren). Hij vroeg waar wij vandaan kwamen, of het onze eerste keer in India was en ga zo maar door. Hij vertelde over het land en over de stad Delhi, dat we zeker niet iedereen moesten geloven omdat meer dan de helft het niet best met je voor heeft, bedankt voor het advies maar dat wisten we al... Dit alles maakte hem op de 1 of andere manier betrouwbaar. Na een tijdje gepraat te hebben vroeg hij ons of we een Indische thee met hem wilden drinken in een restaurant, achja, thee drinken in een druk restaurant, dat kan geen kwaad toch?!?! Dus we zeiden ja! Tijdens het thee drinken heeft hij foto's laten zien van Australie, hij zei dat hij een Nederlandse vriend had en liet zijn telefoonnummer zien en ga zo maar door... Vervolgens vroeg hij of we al een reisplan hadden voor India. We vertelden dat we wel wisten naar welke plaatsen we wilden gaan maar dat we verder nog niks hadden geregeld. Hij zei dat dit niet slim was, India is namelijk een groot land en treintickets moet je ruim van te voren boeken... Bovendien was reizen met de trein sowieso niet echt een goede optie! Hmm... Hij vroeg wat ons plan voor die middag was en we zeiden dat we moe waren van de vlucht en dat we alleen nog even naar het enige echte officiele toeristen bureau van de stad wilden gaan om wat informatie te vragen voor de rest van onze reis (over vervoer etc). Hij noemde de naam van het bureau (dit klopte) en zei dat het op Connaught place zat, ook dit klopte. Hij zei dat hij ook die kant op moest en dat we wel een TukTuk konden delen... Met z'n drieen zijn we de TukTuk ingestapt en de Australier vertelde de chauffeur waar we heen wilden. Na ongeveer 5 minuten kwamen we aan bij het toeristen bureau. We hebben express nog de naam gecontroleerd en dit klopte, we waren ook op Connaught Place, kon niet missen!! Een vriendelijke man hielp ons, weer eentje met mooie kleren, Iphone etc. Hij bood ons eerst een kopje Indische thee aan waarna wij vertelden dat we graag treintickets bij hem wilden kopen... Treintickets? Dat was geen goed idee in Rajasthan, lang niet in ieder plaats is er een treinstation, bovendien is het onveilig en lastig om aan kaartjes te kopen... Hij had een beter idee!! Op een a4tje schreef hij een reisplan voor ons. Reisroute, prive chauffeur, accomodaties, alles was inbegrepen! Was dit wel wat wij wilden? Nee, zo reizen wij nooit en dat willen we helemaal niet!! Dit vertelden we hem en hij zei dat iedereen het doet, dat treinen niet werken en ga zo maar door. We hadden inderdaad al vaker van dat treinprobleem gehoord en tja, we zaten nu eenmaal in het enige echte officiele kantoor van Delhi dus hij zal het toch wel weten? Toen hij zag dat we begonnen te twijfelen kwam hij met een prijs op de proppen. Mijn hemel, wat een prijs, 1800 euro per persoon voor 5 weken!! Dit was eigenlijk helemaal niet wat we wilden, maar doordat we ins ons gedachten hadden dat dit het echte officiele bureau was gingen we langzamerhand overstag. Dit zag Ali-travel-Baba (zoals hij zichzelf noemde) natuurlijk en begon nog meer leuke praatjes te krijgen en onbewust zat hij ons te pushen. Opeens besloten we om het te doen, ik weet nog steeds niet wat me bezielde. Marije heeft het hele bedrag betaald en ik ongeveer de helft omdat je bij de Rabobank maar een betaald bedrag per dag kan uitgeven in het buitenland. Tijdens het betalen bekroop me opeens een slecht gevoel, 1800 euro?? Weet je hoe veel geld dat is? Moeten we daar nog niet eens even goed over na denken?! Ik zei het tegen Marije maar zei had het gevoel niet, dus ik dacht dat ik vast panisch aan het worden was door alle verhalen in de reisboeken over oplichters etc. Nadat de betaling rond was (ik mocht de rest van mijn deel de volgende dag doen), hebben we nog 'gezellig' met z'n allen wat gegeten in het kantoor. 'We are good people, we just want to be friendly...'. We werden zelfs afgezet bij ons hotel, ze wilden liever niet dat we een TukTuk zouden nemen, dat waren 'no good people' namelijk... In de auto kreeg ik weer dat rare gevoel! En nu kreeg ook Marije het... Shit! Op de hotel kamer meteen van alles gecontroleerd. In het reisboek gekeken en de naam klopte, de wijk klopte, maar het adres klopte niet!! Nee he, dit ga je dus ECHT niet menen! Vervolgens kwamen er nog allerlei dingen bij me boven.... Die Australier, godver! Dat klopte natuurlijk ook al niet, die tour, die prijs, die mooie kleren, die Iphone, dat ze ons bij ons hotel af hebben gezet (nu wisten ze waar we sliepen), alles... Er klopte heeeelemaal niks van. Dit was echt niet goed!!! Wat voelden we ons Dom en Naief, serieus, dit was toch niet de eerste keer dat we in het buitenland waren?! We hebben dat hele boek doorgelezen en dan nog trappen we er in, hoe konden we in godsnaam zo STOM zijn?!? We baalden zooo erg van de situatie en vooral van ons zelf. Die hele nacht natuurlijk geen oog dicht gedaan. Alleen maar aan ons geld gedacht, aan die lui die ons hadden genaaid en vooral... aan oplossingen. We moesten iets bedenken. We waren nu 1x dom geweest, maar we wilden dat ons geen tweede keer laten gebeuren. Dit moest op te lossen zijn. Over 1 ding waren we het in ieder geval eens. We gaan niet meer terug naar dat bureau, nooit meer.... Maar ja, ons geld was daar!

De volgende dag zijn we met een TukTuk naar dit keer HET ECHTE toeristen bureau gegaan. Hier werden we geholpen door een oudere, aardige mevrouw. Ze luisterde ons verhaal aan en we moesten op papier schrijven wat er was gebeurd. Vervolgens ging ze het bureau bellen en nog geen halfuur later stond de man van het kantoor met hangende pootjes op de stoep. De vrouw sprak vol gezag tegen hem en het was heeeerlijk om hem zo onderdanig te zien! Loser. Ze zei dat hij ons al ons geld terug moest geven. Uiteraard was hij dit niet meteen van plan, maar toen hij na 20 minuten nog steeds weigerde was ze er zwaar klaar mee. Je gaat het of nu halen, of ik bel de ambassade. En weg was hij!! Weer een halfuur later stond hij met een dik pakket geld, omwikkeld in kranten papier voor ons neus, al ons geld terug, wie had dat kunnen bedenken!!! De vrouw maar eens heeeel goed bedankt. Ik voelde me net een crimineel met al dat geld op zak, maar de rollen waren natuurlijk omgedraaid, hij was hier de klootzak! De vrouw zei dat we geluk hadden gehad en dat het goed was om er werk van te maken. Nu hebben we in ieder geval al ons geld terug, veel toeristen doen er niks meer aan en verliezen dus een hoop geld... Nadat alles was afgerond, gaf de vrouw ons een adres van een bureau wat te vertrouwen was. Hiernaar toe gegaan. We hoorden dat treinen in Rajasthan inderdaad niet echt een optie zijn, het is omslachtig, niet echt veilig en kost heel veel tijd. Ze boden ons een prive chauffeur aan voor de eerste twee weken in India (Rajasthan). Daarna reizen we zelf verder met o.a. de trein. Het was een goede deal en we hebben het dus gedaan. Het was een lange, vermoeiende en slopende dag maar gelukkig was alles nu geregeld. Op naar een nieuwe start!!

Die volgende dag ontmoetten we Bably, onze prive chauffeur voor de komende twee weken. Het is een rustig en aardig man, die een beetje, heel basis, Engels spreekt. De belangrijke dingen kunnen we dus wel met hem bespreken. Die eerste dag heeft hij ons Delhi laten zien. We zijn in New Delhi en Old Delhi geweest waar we verschillende dingen hebben bezocht. Het Rode Fort, moskee, Lotus tempel, Indian Gate etc. Allemaal mooie 'bouwwerken' om te zien, maar ik was meer onder de indruk van het leven daar op straat...

Echt ongelofelijk. India is echt India en ik weet gewoon niet hoe ik het moet beschrijven. De 'shock' was niet heel groot omdat we al redelijk wat gewend waren van Azie, maar ondanks dat is alles hier nog veel meer. We lazen dat India 'overdonderend' kon zijn. En inderdaad, overdonderend veel mensen, overdonderend druk, overdonderend chaotisch, overdonderend vies, overdonderend veel geuren en ga zo maar door... Alleen de weg al. Het is er zo druk, ik snap niet dat dat allemaal maar goed gaat. Iedereen haalt zowel links als rechts in. Op straat rijden auto's, bussen, riksja's, fietsen, TukTuk's, bussen, naast dat dit alles hier rond rijdt, lopen er mensen, er lopen koeien, er lopen schapen, er lopen mensen met eten, er lopen verkopers, er lopen bedelaars. Een groot gekkenhuis! Bovendien kijkt iedereen ons aan, wat eigenlijk best vermoeiend is. Naast dat iedereen je aan kijkt, willen ze ook allemaal wat van je. De een wil weten waar je vandaan komt, de ander wil met je op de foto, de volgende maakt gewoon stiekem een foto van je, weer een ander wil geld van je, de volgende wil dat je perse zijn winkel in komt en ook hier bij weer; ga zo maar door! Een ding is zeker, je bent hier nooit alleen (afgezien van je hotel kamer) en je zult nooit met rust gelaten worden... Dit alles klinkt heel vermoeiend en dat is ook zo! Aan het einde van de dag zijn we uitgeput. Uitgeput van alles indrukken en ook uitgeput van de hitte, want het is hier zooo warm! Maar echt, het is het allemaal waard en ik ben super blij dat we dit mogen mee maken en dat we dit alles met eigen ogen kunnen zien, want een foto, of zelfs een video, laten niet echt zien hoe het hier ECHT is!!

De volgende dag zijn we naar Jaipur gegaan, Jaipur staat ook wel bekend als Pink City, maar waarom dat is, is me nog steeds een raadsel. Afgezien van ongeveer 5 roze huizen, heb ik weinig roze gezien... In Jaipur hebben we het Amber Fort bezocht, het City Palace, de drukke maar super leuke bazaar, de monkey tempel, een textile factory en tot slot; de Raj Mandir cinema, oftewel de grootste bioscoop van Azie! Hier hebben we uiteraard een Bollywood film gekeken. We begrepen niks van de film, want deze werd gesproken in Hindi en er was geen ondertiteling. Maar eigenlijk ging het niet echt om de film, meer om de hele belevenis. Want dat is het, een belevenis! De zaal is super groot, ik denk vier keer zo groot als de grootste zal van de CineCity, de binnenkant ziet er erg mooi uit!! De Indiers zijn super levendig tijdens de film, er wordt tussendoor gewoon gebeld en als er bijvoorbeeld een zoen-scene is gaan alle mannen los door te juichen, te joelen, te roepen. Ik wist niet wat ik mee maakte. Niks gewend zijn ze hier! Ondertussen wikkelde ik mijn sjaal nog maar eens wat strakker rond mijn lichaam want echt gemakkelijk voelde ik me er niet bij! Daarover gesproken... We hebben na een week India ook al een hele nieuwe garderobe aangeschaft! Je kunt hier namelijk echt niet in korte broeken of spijkerbroeken lopen en zoals je begrijpt zijn jurkjes al helemaal uit den boze! Paar slobberbroeken gekocht en paar sjaals en we kunnen er weer tegen aan! Ik moet alleen zeggen dat de aandacht er niet minder op wordt, maar ze kunnen in ieder geval een stuk minder zien, wat ons dan weer een relaxter gevoel geeft!!! Die tweede dag in Jaipur hadden we weer een tegenslag, Marije haar fotocamera was weg. We denken dat ze hem in een winkel is vergeten, toen we daarnaar terug gingen was hij er natuurlijk niet (meer). Super kut. Als je al bijna 2,5 maand op reis bent is dat zo ongeveer het ergste wat je kwijt kunt raken... 1500 foto's wat een drama!!!! Gelukkig stonden er bijna 1000 foto's op haar harde schijf maar toch flink balen van die andere 500 foto's. Er zaten een hoop leuke tussen die bijvoorbeeld ook niet op mijn camera staan... Zucht!! Naast het feit dat het super balen is dat we de camera kwijt zijn, is het ook gewoon geen leuke gedachte dat er nu iemand anders met die camera in zijn handen staat... Ons vertrouwen was al een eind gedaald na dat drama met dat toeristen kantoor, maar nu had het echt het nulpunt bereikt. Kan je hier dan echt niemand vertrouwen? En moeten ze dan echt allemaal geld of iets anders van je? We zijn in ieder geval nog meer op onze hoede, checken alles 100x, gaan niet zomaar met iemand in zee en geloven al helemaal niemand meer. Het is jammer voor de Indiers die wel echt te vertrouwen zijn, maar echt, ons krijgen ze niet meer!!! We hebben nog aangifte gedaam bij de politie, maar dat loopt natuurlijk op niets uit... maar nu kan ze het op z'n minst terug krijgen van de verzekering!

Na de drie dagen in Jaipur zijn we naar Bikaner gegaan met de auto, ongeveer 7 uur rijden. De route van Jaipur naar Bikaner was een stuk rustiger dan de route van Delhi naar Jaipur. Dit omdat Bikaner een woestijnplaatsje is. Je rijdt dus langs grote dorre vlaktes en langs de kant van de weg gebeurd er, afgezien van af en toe een verlaten dorpje, niet veel. Het is wel druk op de weg, maar Nederlands druk. Niet zo druk als dat bijvoorbeeld in Delhi en Jaipur was. In Bikaner hebben we een fort bezocht en een nieuwe camera voor Marije gekocht.

In Bikaner zijn we maar 1 nacht gebleven, de volgende dag gingen we naar Jaiselmer, waar we nu zijn... In Jaiselmer is niet veel te beleven, maar iedereen komt hier naar toe voor maar 1 ding; de kamelensafari!! Dit is dan ook de eerste plaats waar we toeristen tegen komen. Het klinkt misschien gek, maar in een land als India is het soms zooo fijn om even een blanke tegen te komen. Alle toeristen lachen dan ook vriendelijk naar elkaar als een soort van blik van herkenning, haha wel grappig!! Ondanks dat er in Jaiselmer niet zo veel te beleven is, is het wel een gezellige stad. Er zijn wonder boven wonder restaurants, leuke winkels, aardige mensen etc. Een stad waar we nog wel even kunnen blijven in ieder geval!! Aan het eind van de middag gaan we de kamelensafari doen, we gaan een nacht in de woestijn slapen, ik ben zooo benieuwd en heb er erg veel zin in! Maar hierover volgende keer meer....

Ik ga nu eindelijk maar weer mijn verslag beeindigen, het is alweer extreem lang geworden, sorry, ik kan het gewoon niet kort! Hoewel ik nu alsnog het gevoel heb of ik tekort doe aan alles wat we hier zien en meemaken, ik krijg het gewoon niet goed uitgelegd of opgeschreven... Je moet het denk ik meemaken!! India is het land van uitersten, en zo is ook ons gevoel! Soms worden we even heeelemaal gek van al die mensen maar meestal genieten we er enorm van! We zijn vooral heel blij dat we dit allemaal weer mee mogen maken! :)

Ik zou trouwens graag een beetje hitte jullie kant op willen sturen, want het is niet om uit te houden hier... Ik hoop voor jullie dat de lente snel komt!

Liefs en tot de volgende keer,
Yara

P.s. foto's van Zuid-Afrika en India staan op Facebook! x