De afgelopen anderhalve week...
Door: yaralouwerse
Blijf op de hoogte en volg Yara
19 December 2011 | Cambodja, Khett Batdambang
Ben ik weer met een nieuw reisverslag, dit keer vanuit Cambodja want we hebben Laos alweer een tijdje achter ons gelaten!
De laatste keer dat ik schreef hadden we onze eerste dag in Luang Prabang er op zitten. De tweede dag was een vroegertje, we wilden gaan kijken naar de monnikken die 's morgens vroeg over straat lopen en dan eten krijgen van de lokale mensen (en van sommige toeristen). Er was ons gezegd dat ze om 05;00 zouden komen, dus wij stonden braaf op straat maar na veel wachten bleken ze pas om 06:30 te komen. We hebben eten voor ze gekocht (rijst & bananen) en naast alle locals hebben we plaatsgenomen op een kleedje langs de weg. In een lange rij kwamen alle monnikken voorbij, en dat waren er veel, heel veel. Echt dankbaar waren ze niet voor het eten, er kon geen vriendelijk lachje vanaf! Nu mogen ze dat ook niet doen natuurlijk, maar toch... M'n laatste handje rijst en de laatste banaan heb ik dan ook maar aan een kindje gegeven wat ook op zoek was naar eten, deze was er overduidelijk een stuk blijer mee, had ik eerder moeten doen! Na de korte nacht toch nog maar even terug gegaan in bed. Aan het begin van de middag zijn we samen met een Duits stelletje wat we op de slowboat hebben leren kennen naar een tempel op een berg gegaan, hier had je uitzicht over Luang Prabang! Wij vonden Luang Prabang echt een heel knus en gezellig stadje, had er zo nog wat meer dagen kunnen blijven! Maar goed, dat zou ik wel op meerdere plaatsen kunnen dus toch echt tijd om door te reizen.
De volgende dag zijn we naar Vang Vien gegaan. In 1,5 maand tijd reizen was dit echt verreweg de ergste rit ooit. Hoog in de bergen met alleen maar haarspeldbochten, werd er echt doodziek van! Gelukkig was er om de paar uur een stop zodat ik even heerlijk boven de wc kon hangen. De rit op zich was wel echt super mooi, we reden langs allemaal bergdorpjes, huisjes die aan de rand van de afgrond staan en kinderen die daar gewoon vrolijk rond huppelen. Zelfs kleine kinderen van een jaar of 4 die in een doek om hun nek een nog kleiner kindje dragen, bizar! Na 6 uur rijden kwamen we eindelijk aan in Vang Vien! Een stukje in de TukTuk naar het centrum en hier een guesthouse gevonden.
Mariska, Patrick 1 en Patrick 2 waren al in Vang Vien, dus we hadden met hen afgesproken om de volgende dag samen te gaan ontbijten en te gaan tuben. Tuben is eigenlijk niet meer dan in een band over de rivier dobberen en bij ieder barretje zoveel mogelijk drinken. De anderen vertelden ons dat het niet veel voorstelde en dat ze vandaag dus ook al weg gingen, op weg naar Vientiane. Dubio! Uiteindelijk hebben we besloten om gezellig met z'n 5-en verder te reizen en niet meer te gaan tuben. Misschien maar beter ook, want het was zo koud daar! Ik liep al in een paar vesten en had het nog steeds ijskoud, geen pretje dus om in je bikini die rivier over te gaan! Na het ontbijt hebben we tickets gekocht voor de bus naar Vientiane. Deze zou rond half 2 vertrekken. Inderdaad, de bus was er prima op tijd maar er waren zóveel mensen. We pasten dan ook nooit allemaal in die ene bus! Wij waren uiteraard degenen die er niet meer in konden, dus met nog een paar anderen gewacht op een minivan die voor ons geregeld zou worden! Die Laotianen vonden het allemaal wel grappig, ze verkopen gewoon zoveel mogelijk tickets terwijl dat eigenlijk helemaal niet in die bus past! Na ongeveer een uur kwam onze mini-van aan en konden ook wij vertrekken naar Vientiane! Deze rit was gelukkig een stuk relaxter dan de vorige en rond een uur of 19;00 waren we er! Moesten nog wel een stukje in een TukTuk rijden naar het centrum. Met z'n 5-en en 5 backpacks is dat best een beetje proppen! Marije en ik moesten dan ook allebei aan 1 kant gaan zitten naast de chauf (en nee, dat was geen riante zitplek!) Maar goed dat we niet in 1x naar links of rechts moesten afwijken want dan had of Marije of ik er niet meer op gezeten vrees ik! Het zoeken naar een guesthouse ging hier wat moeilijker dan op andere plaatsen, we waren dan ook met z'n 5-en en op zoek naar meerdere kamers! Na een tijdje gezocht te hebben zijn we uitgekomen bij een guesthouse die een kamer had voor vijf personen, gezelliggg! Die hebben we dan ook maar genomen! Hierna wat gaan eten in een restaurant/bar! Deze plek is wel een beetje onze stamplaats geworden in Vientiane, was er erg gezellig tussen alle ladyboys! ;-)
De eerste echte dag dat wij in Vientiane waren zou Patrick 2 eigenlijk het vliegtuig nemen naar Cambodja, maar het was zo gezellig dat hij maar gewoon besloten heeft om zijn vlucht te skippen, zo kan het dus ook, haha! 's Middags zijn we naar de replica van de Arc de Triomph geweest. Hij lijkt inderdaad op de Franse, maar je ziet ook best veel verschillen! Naast de Arc de Triomph zie je veel andere Franse dingen terug in Laos, straatnamen die beginnen met 'rue', echte Franse baquettes en La Vache Quiri kaas! Toen we het hier weer hadden gezien gezellig op een terrasje gezeten en een Laotiaanse massage genomen! Je merkt wel veel verschil met de Thaise massage, deze was een stuk minder hardhandig! Mijn 'vrouwelijke' masseuse was verdacht stil en als ik moest omdraaien deed ze dit met gebaren in plaats van het gewoon te zeggen, verdacht... Toen ik haar na afloop nog eens even goed bestuurde kwam ik er achter dat het geen zij maar een hij was, ongelofelijk hoeveel van die ladyboys er daar rondlopen! Deze nacht nu wel afscheid genomen van Patrick 2, hij besloot nu om toch maar gewoon zijn nieuwe vlucht te halen...
De dag hierna was een echt regeldagje. We wilden deze dag een ticket regelen voor de dag erna (volgen jullie het nog?) maar dit bleek niet zo makkelijk te zijn. Blijkbaar zat alles al vol en waren er geen vluchten meer beschikbaar, we moesten dus nóg een dag langer in Vientiane blijven. De tickets moesten contant betaald worden maar we hadden niet genoeg geld bij dus moest er eerst gepind worden! De vrouw kon de reservering nog ongeveer een uur in optie houden. Nu zal je denken aan een uur heb je wel genoeg, maar wat een drama dat pinnen in Laos. Mijn Rabobank pasje werkt daar dus nergens. Gelukkig had Mariska hetzelfde probleem en zijn we met z'n tweeën de hele stad afgestruind op zoek naar een automaat die ons pasje accepteerde, uiteindelijk gevonden en als een gek terug naar het kantoor van Vietnam Airlines, net op tijd! Verder deze dag een beetje gerelaxt en niet veel gedaan, ook wel eens lekker!
De laatste dag in Vientiane hebben we een scooter gehuurd en zijn we de stad uitgereden. Dit keer een stuk minder fijne scooter dan in Lombok, maar goed, hij reed en dat is het belangrijkste! Na ongeveer een uur gereden te hebben kwamen we uit in een echt Laotiaans dorpje, spelende kinderen, huisjes wat meer hutten zijn en locals die op het land aan het werk zijn! Op een gegeven moment waren we iets te ver door gereden en kwamen we uit op een klein zandweggetje, echt niet te doen! Hadden beter een crossmotor kunnen hebben, zijn dus uiteindelijk ook maar omgedraaid! Deze avond op de nachtmarkt rondgelopen en uiteraard wat gegeten. Mariska en ik dachten dat we misschien wel een keer spareribs konden eten. Toen het eenmaal was geserveerd waren de botjes wel heeel erg klein. Niet over nagedacht en toch maar gaan eten... Na vijf minuten kwam de heldere ingeving dat dit toch echt geen varken kon zijn... En nee, zo smaakte het ook niet! Heb het gelijk laten staan, vrees dat ik voor het eerst van mijn leven hond heb gegeten! Na afloop voor de grap aan de ober gevraagd wat voor vlees het was, maar door zijn wegkijkende ogen wist ik wel genoeg...
De volgende 'morgen' om 02;30 de wekker, op naar het vliegveld van Vientiane, voor onze vlucht naar Siem Reap, Cambodja. Ook deze luchthaven stelde weer niet veel voor... Toen we aankwamen was het zo dood als het maar zijn kon, niemand te bekennen en de deuren waren zelfs nog gesloten, ze gingen pas om 04;00 open! Wel precies op tijd de lucht in, dit keer weer met een propellor vliegtuig! Na een korte tussenstop in Paks, zuid Laos, zijn we weer verder gevlogen. Nog eerder dan gepland kwamen we aan in Cambodja. Wat papieren ingevuld en toen was het tijd voor weer een nieuwe stempel in ons paspoort! Jeej, ik zeg: hoe meer hoe beter! :) Ook deze keer weer met een TukTuk naar het centrum gegaan op zoek naar een guesthouse, de chauf wist wel een goede, en inderdaad, niks mis mee dus gelijk de eerste genomen! De rest van de dag helemaal niks meer gedaan, lekker bij het zwembad gelegen. We waren alle vier helemaal kapot van de reis! En de voorgaande slapeloze nachten, tja, wat wil je met zoveel op 1 kamer, dat kan natuurlijk niet goed gaan ;-)
Uiteraard de volgende dag naar het Angkor complex gegaan... De grote toeristische 'attractie' van Siem Reap! De chauffeur die ons de dag ervoor naar het guesthouse had gebracht, was nu onze 'gids'. Hij zou ons een hele dag rondrijden langs alle tempels. We begonnen gelijk bij de meest bekende tempel: Angkor Wat. Echt super groot, best indrukwekkend! Overal staan dingen gegrafeerd, echt knap dat ze dat vroeger zo hebben kunnen doen. Wat wel jammer was, was dat de helft ingepakt stond in de groene steigers, tijd voor renovatie... Jammer hoor! Via een stijle trap kon je helemaal tot boven klimmen, eenmaal boven hoorde ik van een afstandje Marije mijn naam roepen... Ik dacht al dat er wat aan de hand was dus snel gaan zoeken, en ja hoor, daar zat ze, in een hoekje te creperen van de pijn, van een trapje gevallen en d'r enkel verstuikt! Wat een drama. Zoals ik al zei waren we via een stijle trap naar boven gekomen, maar zo moesten we dus ook weer naar beneden. Het kostte was moeite maar uiteindelijk veilig beneden aan gekomen. Heeft ook wel weer wat, wie kan er nou zeggen dat ie meer bekijks heeft dan Angkor Wat? Marije dus! ;-) Denk dat er over de hele dacht wel 100x is gevraagd: 'oh my gosh, what happened?'. Weer terug beneden waren we er nog niet, we moesten nog een heel stuk lopen naar onze TukTuk en dat ging echt niet... Gelukkig kwamen we precies op dat moment twee NL'se jongens tegen die we in het vliegtuig hadden leren kennen, zij hebben Marije op de schouders naar het beginpunt gedragen! Net een prinsesje hoor... Na de lunch zijn we nog naar één tempel gegaan, deze was helemaal overgroeid door de jungle, de bomen groeiden gewoon over de tempels heen, best apart om te zien! Kan je nagaan hoe oud dat allemaal al is... Na deze tempel ging Marije haar enkel toch wel veel pijn doen en ook Mariska werd ziek dus zijn we maar terug gegaan naar het guesthouse. Onderweg heeft onze te schattige chauffeur nog tijgerbalsem en krukken geregeld. Blijf me er over verbazen hoe aardig en behulpzaam de mensen hier zijn... 's Avonds met z'n tweeën wat gegeten want Mariska en Patrick blevn 'thuis'. Na het eten voor het eerst in mijn leven gepooled, en wat blijkt, ik ben een waar natuurtalent! Haha grapje, ik kan er helemaal niks van! Maar het was wel een erg gezellige avond! :)
De volgende dag was Mariska nog steeds ziek dus besloten we om niet naar Angkor te gaan, we hebben een dagje doorgebracht aan het zwembad wat ook niet verkeerd was!
Gisteren onze derde en laatste poging voor Angkor, en jawel, gelukt! We zijn om te beginnen naar en tempel gegaan die een stuk buiten het complex was en dus ook wel een eindje rijden. We reden weer langs allerlei dorpjes, super leuk om dat allemaal zo te zien... Vind ik eigenlijk nog leuker dan hetgeen waar we voor gingen! Maar dat neemt niet weg dat ook deze tempel weer heel bijzonder was! Hierna nog naar verschillende 'bouwwerken' gegaan, Angkor is echt super groot, je moet echt een TukTuk nemen want alles ligt heel ver uit elkaar, het is wel te merken dat het vroeger een grote stad is geweest waar nu de 'resten' nog van over zijn. Aan het einde van deze dag hebben we de zonsondergang boven het Angkor complex bekeken op een berg, ik moet eerlijk zeggen dat ik er meer van had verwacht, vond het niet zo heel erg bijzonder! Angkor is echt indrukwekkend, maar was ook wel weer blij dat deze dag er op zat, het is best vermoeiend om daar rond te lopen en ik was wel even klaar met al die tempels, net zoals mijn reisgenoten overigens :p Terug in de TukTuk naar het guesthouse ging het niet helemaal zoals het wezen moest... Toen we uit wilden stappen bleek Marije niet meer wakker te worden. We hebben van alles geprobeerd, water in het gezicht gegooid, geknepen, met een pen geprikt, 1067x de wekker afgespeeld, niks hielp... Ik maakte me echt zorgen dus zijn we naar het ziekenhuis gereden! Hier stonden ze ons eerst een beetje hulpeloos aan te kijken maar uiteindelijk werd ze op een brancard gedragen en ging alles zoals het in Nederland ook zou gaan. Ik heb verteld wat er aan de hand was, en de dokters hebben haar een soort van onderzocht. Gelukkig werd ze al snel uit zichzelf wakker en was ze weer de oude. Toch nog een infuus gekregen en een injectie om 'rustig' te worden. (volgens mij was ze rustig genoeg, maar goed... ik ben geen dokter!). Het ziekenhuis viel alles mee en de dokter sprak goed Engels, in een kamertje heeft hij alles aan me uitgelegd en het was heel duidelijk. Ze hebben ook nog foto's gemaakt van d'r enkel en die was 'gelukkig' alleen gekneusd. Na ongeveer twee uur mochten we weer naar huis, ik kan maar 1 ding zeggen: wat een dag!!!!
Vandaag weer een vroegertje. We zijn met de boot van Siem Reap naar Battambang gevaren, een tocht die eigenlijk zes uur hoort te duren, maar laat bij ons nou net de motor zijn vastgelopen in een paar takken, we konden niet meer verder want het roer was kapot! Twee uur hebben we stil gestaan. Was op zich geen straf, we lagen lekker in het zonnetje op het dak van de boot, ik vermaakte me wel! De tocht zelf vond ik echt heel erg indrukwekkend, vooral het tweede gedeelte. We voeren langs allemaal 'dorpjes' aan de kant van het water, die mensen leven daar in houten hutjes, stelt echt helemaal niks voor. Super klein, overal gaten, geen spullen, wassen in het meer... heb echt mijn ogen uitgekeken. Overal aan de kant staan super vrolijke kinderen die roepen en met z'n allen staan te zwaaien, ongelofelijk dat die mensen zo vriendelijk en vrolijk blijven, ondanks de omstandigheden waar ze in leven... Het klinkt waarschijnlijk heel cliché, maar het is wel echt zo... Kreeg er gewoon een brok van in je keel. Dan besef je wel even hoe goed wij het in Nederland hebben! Ik zal zo wat foto's plaatsen op FB, maar vrees dat het er lang niet zo uit ziet zoals wij dat net hebben gezien...
Rond half 6 zijn we aangekomen in Mattambang, vielen we meteen weer in de volgende verbazing. Er kwamen serieus wel 50 mannen aangelopen die allemaal een guesthouse aan het promoten waren. Ze lopen allemaal op je af, schreeuwen en laten je geen seconde met rust, echt gekkenhuis! Als je er eenmaal één 'gekozen' hebt krijgen de mannen onderling ook nog ruzie... Niet te filmen! Of nou ja, eigenlijk wel :p maar Marije d'r videocamera was leeg, jammerrrr!
Ons guesthouse waar we nu zitten is goed, we hebben net wat gegeten en zitten nu weer hier! Morgen gaan we een tourtje door de stad hier doen!
Nou, ik weet wel zeker dat ik voor kerst geen verslag meer plaats, dus bij deze wil ik iedereen hele fijne kerstdagen wensen, veel plezier! Ik hoop voor jullie een witte kerst, hoort er bij! Eén ding is zeker, onze kerst wordt wit, maar dan niet door de sneeuw, maar door een parelwit strand! Hihi!
Tot de volgende keer,
Liefs!
-
19 December 2011 - 16:07
Mariëtte:
Wauw, wat een verhaal weer. Super meiden, ik vind het steeds stoerder worden wat jullie doen, zo samen alleen op de wereld. Je ziet ik kan ook heel mooie zinnen maken. Wel eng dat Marije het allemaal al zo gewoon vind dat ze bij in slaap valt. Beetje verontrustend wel. Ik wens jullie ook een superkerst daar, vast heel anders dan je de laatste 20 jaar gewend was. Wij mogen bij je pa en ma komen eten dus je naam zal nog best een keertje vallen. xxx ook van Dick en Sjo en blijf genieten daar. Liefs van je tante M. Nog bedankt voor de tantemail ( weer een swat anders dan een Tyramail). -
19 December 2011 - 16:09
Janna:
je hebt weer genoeg beleefd, maar gelukkig is het weer allemaal goed gekomen. een witte kerst hebben we gelukkig niet , maar genieten jullie er maar dubbel van gr
XX -
19 December 2011 - 16:09
Karin:
Hoi Yara, weer leuk om jullie belevenissen te lezen, wat reizen jullie veel en zien heel veel, maar ja daar gaan jullie voor. Hele fijne Kerstdagen en een gelukkig maar vooral een Gezond 2012. Groetjes Jaco,Karin, Dion en Boyd. Ps we zullen je wel missen aan het Kerstdiner. -
19 December 2011 - 16:17
Dewi KLeeman:
Hey Yara en Marije
Eindelijk weer even de reisverslagen van jullie gelezen. Ik krijg de kriebels als ik de verslagen lees. ZO leuk en avontuurlijk. Mooi dat het allemaal nog goed met jullie gaat om een paar ongelukjes na. De tijd vliegt volgens mij echt zo snel voorbij voor jullie. Heerlijk om de feestdagen zomers mee te maken. Lijkt me wel dat het ook wel een beetje een gemis is om niet bij de familie te zijn. Maar dat zal nog vaak genoeg zijn. Geniet van de tijd die jullie nog hebben en let op elkaar. Leuk dat jullie ook mensen ontmoeten. Ook veel behulpzame mensen die jullie in een vreemde omgeving goed helpen waar nodig is. Xx dewi -
19 December 2011 - 18:00
Mama:
Er schieten me een heleboel woorden te binnen die ik hier maar niet zal laten "horen". Ik ben in ieder geval heel blij dat het weer allemaal goed gaat met jullie. Doe voorzichtig, pas goed op jezelf en elkaar en geniet van jullie "witte" kerst. xx -
19 December 2011 - 18:06
Jorden:
Wat een belevenissen toch maar weer! Geniet er nog maar van! X -
19 December 2011 - 18:42
Tessa:
Jullie ook als eerste hele fijne kerstdagen en een net zo fijn en prachtig 2012 als 2011!!
Wat hebben jullie weer veel meegemaakt, mooie maar ook pijnlijke (vooral Marije dan) dingen. Het is net zoals de vorige keer weer heel mooi en indrukwekkend geschreven Yaar, genieten zo, alsof je er een heeeeeeeel klein beetje zelf bij bent! En ja dan net als de vorige keren, geniet er beide lekker van en net zoals je moeder zegt, pas goed op elkaar!! Ben benieuwd naar je volgend reisverslag, over hoe je kerst en oud en nieuw hebt beleefd!! Dikke knuffel!! Ook van Armaris, Zoë en Tyler! -
19 December 2011 - 20:24
Suzan:
Wat een geweldige ervaring, dit allemaal. Je kan er wel een boek over schrijven. Lise en Iris: "hond eten", krijg gewoon de kriebels als je er alleen maar aan denkt.....
En Marije..... gelukkig heb je een fantastische "verpleegster" bij je. Meiden pas goed op elkaar en wij wensen jullie hele fijne "witte" Kerstdagen.
Veel liefs, Suzan, Marius, Lise en Iris. -
19 December 2011 - 20:30
Suzan:
Hoi Meiden,
Wat een verhalen. Yaar je kan er wel een boek over schrijven.
Lise en Iris: "hond eten", je moet er niet aan denken brrrrrrrr.
Marije, gelukkig heb je je eigen "verpleegster" bij je. Het goed afgelopen...... meiden pas goed op elkaar en maak er de komende tijd nog een mooie tijd van. Wij kijken weer uit naar jullie belevenissen.
Fijne "witte" Kerstdagen.
Groetjes Suzan, Marius, Lise en Iris.
-
19 December 2011 - 20:31
Suzan:
Sorry nu staat het dubbel, niet gezien maar goed bedoeld. -
19 December 2011 - 22:49
Michelle:
Geweldig verhaal!!! Wat een gebeurtenissen!
Je ouders waren nog bij me in de winkel zaterdag! Ze missen je wel erg, maar t ging volgens mij wel goed met ze!
Lieve Yaar, jij ookk een hele fijne kerst! Ook voor marije. Geniet van het witte bountystrand. Dit ga je misschien maar 1 x zo meemaken.
Dikke X en ik mail nog.. Liefs,
Mies -
21 December 2011 - 16:27
Marielle:
Haha heerlijk die lange verhalen van jou, doet me een beetje denken aan supervisie! ;) Nee zonder grappen, wat een gebeurtenissen weer :) Gelukkig is het allemaal goed afgelopen met Marije!! Dat is dan best wel eng als je zo ver weg zit maar gelukkig dat jullie een goed ziekenhuis hebben getroffen, scheelt al veel! En zo leuk dat jullie zo veel leuke vriendelijke mensen tegenkomen, dat maakt het allemaal nog zo veel leuker :) Ik ga je nu even terugmailen! :D xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley