Van het warme zuiden naar het koude noorden!

Marije en ik zitten allebei al zo'n 10 minuten naar een leeg beeldscherm te staren omdat we allebei zooo geen inspiratie hebben voor een nieuw verhaal (nee, dat moet je niet onderschatten hoor!), maar ik ga me er toch maar aan wagen! We hebben immers weer van alles meegemaakt, dus schrijfstof genoeg! ;-)

Tijdens het typen van ons laatste verslag waren we net aangekomen in Ho Chi Minh City, we zijn daar nog 1,5 dag gebleven voor we naar het volgende plaatsje reisden! Zoals ik in mijn vorige verslag schreef was de eerste indruk van HCMC goed, we hadden wat mindere verhalen gehoord, maar wij konden ons hier niet echt in vinden. Gelukkig was dit de dagen hierna niet veranderd! Vind het nog steeds een leuke stad! Het is er echt enorm druk, maar dat heeft juist wel wat. Daarnaast zaten we in een gezellige wijk en waren de mensen er erg aardig! Die 1,5 dag in HCMC hadden we niet echt 'een doel'. De meeste mensen die naar HCMC gaan brengen een bezoek aan de bekende Chi Chi tunnels, maar dit hebben wij niet gedaan. De tunnels zijn echt super laag en je moet er kruipend doorheen, ik kreeg alleen bij de gedachte al een claustrofobische aanval dus dat hebben we maar niet gedaan! We hebben dus gewoon maar een beetje in de stad rond gelopen en gereden. Van plaats naar plaats achterop gegaan bij verschillende motorbike drivers. Beetje afdingen, met z'n 3-en op een scooter en gaan! Is toch veel leuker dan in een taxi? Zoals we veel andere toeristen zagen doen... Zij vonden het verkeer te gevaarlijk maar dat viel echt wel mee, ondanks dat er weinig regels schijnen te zijn gaat alles prima!

Ons plan was om met oudjaar naar de bekende badplaats Nah Trang te gaan. Dit ligt alleen wel op meer dan 12 uur rijden van HCMC. Aangezien we te lang in Cambodja zijn gebleven gingen we dit dus niet meer redden, jammer! We wilden toch wel erg graag oudjaar op het strand vieren dus besloten we om naar een badplaats(je) te gaan op ongeveer 3 uur rijden van HCMC: Vung Tau. Lekker dichtbij dus! Alleen hier komen was al een hele belevenis. Samen met een stuk of 10 Vietnamezen moesten we plaats nemen in een minivan. De naam zegt het al: MINI-van. Nou, daar trekken de Vietnamezen zich niks van aan! Wat die mensen allemaal wel niet mee slepen is voor mij echt een grote vraag, maar het zijn in ieder geval, dozen, tassen en koffers vol! Toen het busje eindelijk volledig afgeladen was, was het tijd om te vertrekken! Na inderdaad 3 uur rijden waren we aangekomen in Vung Tau! Wat een tegenvaller. Als je verwacht aan te komen in een tropisch paradijs is een grauwige stad waar geen zon, restaurants, barretjes, hotels en zelfs geen mensen te bekennen zijn best even jammer! We hebben nog wat pogingen ondernomen om onze chauf, die geen woord Engels sprak, ons te laten brengen naar 'the Main street', maar deze pogingen waren tevergeefs. Met handen en voeten uitgelegd wat een main street was: 'you know, bars, shops, restaurants...' 'Oh yeaaah, I know!!!' Wij weer hoop... Werden we vervolgens gedumpt bij volgens mij het enige restaurant van Vung Tau! Hmm, stil aan toch maar de hoop opgegeven! Hij heeft ons afgezet bij een voor ons veel te duur hotel, maar daar konden we mooi even wat informatie vragen bij de receptie. De vrouw sprak gelukkig goed Engels, uiteindelijk kwamen we er achter dat Vung Tau gewoon inderdaad een gehucht was, waar gewoon niks te beleven is :p Zit je dan, op oudjaarsdag! We zagen een leuk feestje al aan ons neus voorbij gaan! In dat hotel maar even wat gegeten en besloten om toch maar weer terug te gaan naar HCMC, onwijs doelloos, maar in Vung Tau wilden we echt niet het nieuwe jaar beginnen! Vanuit het restaurant naar het busstation gegaan en daar in een nieuwe mini-van gegaan. Dat was nog eens een bliksembezoek! Rond 20.30 waren we weer terug in HCMC. Wel een beetje buiten het centrum. Twee motorbikes aangehouden die ons naar de backpackersarea hebben gebracht. Taai ritje, zo met die backpack achterop! En dat een halfuur lang! Maar goed, toch weer veilig aangekomen! Waren in eerste instantie naar ons 'oude' hotel gelopen maar dit was, net zoals de hele straat, volgeboekt! Uiteindelijk bij een hotel aangekomen die ook vol zat, maar ergens anders nog een andere vestiging had zitten, hier dus maar naar toe gegaan. Los van elkaar, want toen ik vertrok was Marije haar chauf d'r nog niet! De mijne was nog maar een jong ventje wat het interessanter vond om te kletsen dan op het verkeer te letten, uiteindelijk belandden we dan dus ook tegen een andere scooter aan, top! Gelukkig rijd iedereen hier super zacht dus was er eigenlijk niet echt iets aan de hand! De laatste paar minuten toch maar verstandig iets minder uitgebreide antwoorden gegeven, hoefde die zich in ieder geval niet daarop te concentreren! ;) Veilig aangekomen bij het hotel en na zo'n 10 minuten was ook Marije er. Snel ingecheckt, jurkjes aan en klaar om oudjaar te vieren! Er was blijkbaar een plein waar we echt naar toe moesten, zo gezegd, zo gedaan! We waren niet de enigen die dit dachten, want wat was het DRUK! Echt serieus nog nooit zoveel mensen op elkaar gezien. Je kon nauwelijks meer lopen en dan die scooters, niet te geloven! Daar stonden we dan, tussen duizenden Vietnamezen, te wachten tot het 00.00 was! Uiteindelijk ook nog een Nederlands stelletje tegen gekomen, maar deze waren nogal vol van zichzelf waardoor wij juist snel klaar met ze waren! Gelukkig was er een grote chaos waardoor we ze, helaas ;-), zijn kwijt geraakt! En toen, een minuut voor 00.00, toch een beetje die gezonde spanning. Wij stonden al klaar om af te tellen en elkaar een gelukkig nieuwjaar te wensen, maar van dit alles was geen sprake! Opeens werd er een stuk verder op een vuurpijl afgestoken wat betekende dat het 00.00 was, toch wel onverwachts, want wij dachten dat het nog even zou duren. Niemand wenste elkaar een gelukkig nieuwjaar, maar iedereen ging als gekken naar de rivier toe, de plaats waar het vuurwerk werd afgestoken. Waarom iedereen dus verzamelde op dat plein, is voor mij nog steeds een groot vraagteken! Marije en ik elkaar toch maar even een heeeeel gelukkig nieuwjaar gewenst en toen mee gegaan in de massa. Gelukkig zonder scooter, waardoor we iets verder kwamen dan de mensen met een scooter. Maar zelfs lopend kwam je bijna niet vooruit, was zo bizar druk! Uiteindelijk dus een klein beetje vuurwerk gezien, maar niet veel. Jammer, want het scheen echt super veel en super mooi te zijn! Toen het vuurwerk klaar was, bleef iedereen maar als een kip zonder kop rond rijden, zomaar om te rijden, niet om ergens heen te gaan. Was echt hilarisch. Een Vietnamees meisje zat heel de tijd een beetje naar ons te lachen en uiteindelijk zijn we bij haar en haar twee vrienden achterop de scooter beland. Zo konden wij ook een beetje mee rijden in de chaos! Na ongeveer een uur gereden te hebben hielden ze het wel voor gezien, en wij ook, want we wilden nog even wat gaan drinken! Dit hebben we gedaan in het backpackers gedeelte waar de anderen toeristen allemaal een beetje zaten. Gezellige avond gehad. En wat een manier om oudjaar te vieren, sorry, maar ik hoop dat er nog velen op deze manier mogen volgen!

Nieuwjaarsdag was zoals nieuwjaarsdag hoort te zijn, uitgeslapen en verder de hele dag niks, maar dan ook niks gedaan! Zijn halverwege de middag wat gaan eten en hebben eigenlijk de rest van de dag op een terrasje gezeten. 's Avonds niet al te laat weer terug naar het hotel om wat slaap-uurtjes in te halen!

De volgende dag besloten om nog maar eens wat nuttigs te doen: sightseeing in HCMC! We hadden niet echt veel zin om dit via een tourtje te doen dus hebben we zelf weer twee motorbikes aangehouden die ons naar China Town hebben gebracht. Duurde best lang voor we er waren, maar het is echt geen straf om een beetje achterop te zitten en om je heen te kijken. Je ziet van alles en er gebeurd zoveel. Mensen komen met de vreemdste dingen/voertuigen/spullen voorbij, wat gewoon grappig is om te zien! Hoe bedenken ze het! China Town was ook weer een ervaring op zich. Hier heel de middag een beetje rondgelopen en 's Avonds weer terug naar 'ons gedeelte'!

De volgende dag werd ik een beetje ziek wakker, voelde het de vorige dag eigenlijk al een beetje aankomen! Had heel slecht geslapen en was zo misselijk! Moest er echt niet aan denken om de stad in te gaan! Gelukkig is Marije de stad in gegaan, ze heeft eten en DVD's gekocht (zo'n lief vriendinnetje wil toch iedereen?! :)) Uiteindelijk dus de hele middag heerlijke vrouwenfilms gekeken, was wel echt even lekker na meer dan 2 maanden geen tv, daarnaast voelde ik me steeds beter! 's Avonds ging het wel weer en zijn we nog even ergens wat gaan eten.

De volgende morgen voelde ik me weer net zoals de dag ervoor, en nu ook nog migraine, wat een drama!!! Nog even op bed gelegen maar toen moest ik toch echt mijn backpack gaan inpakken, want er stond een vliegtuig op ons te wachten! Ik kan je vertellen, in zo'n status een backpack inpakken is geen pretje! Maar goed, uiteindelijk gelukt. Eenmaal in de taxi zakte de hoofdpijn gelukkig en na een tijdje had ik er helemaal geen last meer van, Thank God! Voelde me weer topfit! Om 15:15 de lucht in en na een uur en een kwartier waren we in Danang. Hier ging alles zelf, ideaal zo'n binnenlandse vlucht, je hoeft alleen je tas op te halen. Onze reis zat er alleen nog niet op, want we wilden naar Hoi An, wat op een uurtje rijden van Danag ligt. De bussen reden niet meer dus waren we genoodzaakt om een taxi te nemen. Een stukje verderop stond een ander stelletje wat ook naar Hoi An moest, wij dachten: handig, kunnen we taxi delen, dus erop afgestapt. In eerste instantie keken ze ons aan of ze water zagen branden maar uiteindelijk hebben ze toch de dappere beslissing genomen om samen met ons een taxi te nemen, ze wilden alleen wel naast elkaar zitten, Oke, prima! Haha. Ik denk dat het de twee grootste nooby's waren die we deze reis hebben ontmoet, een gesprek zat er dan ook niet in, maar wat maakte het uit, wij hadden weer de helft van een taxiritje uitgespaard, ik bedoel: je bent een backpacker of je bent het niet he :P

In de regen kwamen we aan in Hoi An. Hier allereerst maar eens op zoek naar een slaapplaats, gelukkig kwam er, zoals altijd, al snel iemand op ons afgelopen die zijn hotel wilde aansmeren. Het klonk allemaal wel goed, dus zijn we maar snel zijn auto ingestapt, daarin was het tenminste droog! Het hotel was goed dus hebben we het maar genomen! 's Avonds gekleed in een oh zo charmante ponsjo Hoi An in gegaan! De eerste indruk was goed, super gezellig stadje, zoals we inderdaad al uit verschillende verhalen hadden gehoord...

De volgende twee dagen hebben we ons goed vermaakt in Hoi An. Gezellig, met veel kleine, schattige straatjes! Het oude stadscentrum staat dan ook op de werelderfgoedlijst! De eerste dag hebben we gewoon door het centrum gelopen. Langs de rivier, over de markt, en uiteraard langs de vele kleermakerswinkeltjes waar Hoi An bekend om staat, hadden wij even geluk. Want het was daar ZO koud, en daar had ik wat mijn garderobe betreft natuurlijk niet opgerekend! Iedereen probeerde ons jurkjes aan te smeren, maar wij hebben maar gewoon gekozen voor een dikke trui en een dik vest :P De volgende dag mochten we het aan het einde van de middag ophalen, resultaat was wel goed gelukt en in ieder geval lekker warm, daar ging het om!
De tweede dag in Hoi An hebben we een scooter gehuurd. We zijn de stad uit gereden, hadden van te voren niet echt een plan waar we heen wilden. Hebben zomaar wat gereden. Zijn uiteindelijk in verschillende dorpjes beland en bij het strand! Het strand was met een zonnetje vast erg mooi geweest, maar zo met die donkere wolken op de achtergrond stelde het niet zo veel voor... Toen de lucht er ook nog eens uit zag alsof het zou gaan regenen zijn we maar teruggereden naar het centrum, hier onze kleding opgehaald en opgewarmd in het hotel! 's Avonds nog een drankje gedaan op het dakterras van het hotel, mooi uitzicht, maar wel weer errug koud!

De volgende dag met de bus naar Hue gegaan, Hue ligt op ongeveer 4,5 uur rijden van Hoi An, appeltje eitje dus deze keer! Uiteraard weer in de bus met allemaal locals. Naast ons zat een man die beweerde tourguide te zijn, hij sprak alleen geen woord Engels! Nou ja, een beetje dan! Want hij wilde maar wat graag een gesprek voeren. Na veel moeite konden we uiteindelijk uit zijn gebrekkige engels opmerken dat hij ons erg 'funny' vond. Maar waarom? Geen idee. Het bleek in ieder geval wel echt zo te zijn, want als wij met z'n 2-en moesten lachen, ging hij uit het niets keihard mee lachen. Nu klinkt het eigenlijk niet grappig, maar het was hilarisch! Beter dan zo'n lachcursus! ;-)
Ook in Hue aangekomen in de kou en de regen...

De volgende dag dik aangekleed en de stad in. We besloten om met twee riksja's (fietstaxi's) de stad te verkennen. Is wel een erg relaxte manier, maar op de een of andere manier voelt het toch niet echt fijn als die man achter me zit te ploeteren en ik daar een beetje zit te zitten in dat karretje... Voelde me net zo'n slavendrijver, maar goed... De beste man was dolgelukkig dat hij eindelijk weer eens een klant had, dus misschien heb ik hem juist wel heel blij gemaakt... De twee chaufs waren in ieder geval erg goed bekend in Hue en kenden werkelijk waar ieder plaatsje, ze traden dan ook maar al te graag op als gids. De fototoestellen moesten we afgeven en serieus op IEDERE plaats moest er een foto gemaakt worden. Stonden we daar weer voor 1 of andere nietszeggende boom, moest toch even vastgelegd worden van ze! Het was in ieder geval een heuze fotoshoot! Aan foto's van deze dag geen gebrek... Na deze 'tour' even snel wat gegeten en toen terug naar het hotel om de tassen weer in te pakken. Om 17:00 werden we opgepikt voor onze reis naar Hanoi, per nachtbus. Eerst in een minivan en uiteindelijk beland in een propvolle slaapbus. Wij waren uiteraard als laatste, dus konden niet meer samen liggen. Was genoodzaakt om me gezellig tussen twee naar alcohol stinkende en snurkende Vietnamezen te nestelen, ik zeg: kan niet beter! Zag wel een beetje op tegen de busreis, maar al met al is het me wel meegevallen. Heb af en toe wel kunnen slapen, al zijn de 'bedjes' wel afgesteld op 1.30 meter lange Vietnamezen. Ben ik even blij dat ik de 1.80 niet haal! Irritant is wel dat je de stoelen niet helemaal naar achter kunt doen, waardoor je steeds in dezelfde houding moet blijven liggen! Maar goed, hebben we dit ook weer meegemaakt! En uiteindelijk viel het wel mee! Na 13 uur bereikten we Hanoi! Ook hier weer in regen en kou! Wat een welkom, hier zelfs nog kouder dan in de voorgaande twee plaatsen... Uiteindelijk een hotelkamer gevonden. En zelfs daar is het koud, een verwarming kennen ze niet! We hebben nog even een paar uurtjes slaap ingehaald, lagen we dan in bed, met 6 lagen kleding aan! Aan het begin van de middag de stad in gegaan. Veel 'slechte' verhalen over Hanoi gehoord, maar vind het afgezien van de kou echt wel meevallen! Snap niet waar iedereen nou zo moeilijk over doet! En met de mensen al helemaal geen problemen, iedereen is erg aardig! :) Hebben vanmiddag ook nog even ons vliegticket naar Bangkok aangepast. Zouden eigenlijk pas de 13e Vietnam verlaten, maar gaan nu al de 11e. We zijn weg van deze vrieskou! Klaar mee! Haha.

Morgen gaan we naar de bekende Halong Bay, maar daarover in het volgende verslag meer!

Al wil ik liever nog niet over het volgende verslag nadenken, want een volgend verslag betekent weer meer dan een week voorbij en dan komt de einddatum toch wel erg dichtbij... En dat is iets waar we liever toch echt nog niet over nadenken, de tijd gaat veel te snel! :(

Voor nu weer dankjewel voor het lezen, ook bedankt voor alle reacties, berichtjes en mailtjes van de afgelopen tijd, is erg leuk om te lezen! :)

Liefs en tot de volgende keer,
Yara