Eerste week werk & gastgezin!

Hallo allemaal,

Daar ben ik weer! Iets meer dan een week geleden schreef ik mijn laatste blog, maar we hebben zoveel gedaan de afgelopen tijd dat het lijkt alsof er veel meer tijd tussen heeft gezeten. De laatste keer dat ik schreef was vorige week donderdag. De twee dagen daarna hebben we doorgebracht op strand. We wilden graag nog even relaxen voor we aan ons vrijwilligerswerk zouden beginnen. Deze dagen was het weer weekend dus was het weer een stuk drukker op de stranden. Je merkt hier echt groot verschil tussen een doordeweekse dag en een weekend. Druk op strand is dan ook écht druk! Als je je ogen open doet heb je bijna de voeten van je buurman of buurvrouw in je gezicht. Verder lopen er non stop verkopers die drinken, ijs of eten aan je willen verkopen. Hun bekende slogans ´Anyone needs a lolly to make you jolly´, ´any water for two lovely daughters´ en ´ice cream, ice cream, me scream, you scream´ zal ik denk ik voorlopig niet vergeten! Zondag was dé dag dat we naar het vrijwilligershuis zouden gaan, we hadden dan ook best een beetje ´last´ van gezonde spanning! Gelukig mochten we van Ed, de eigenaar van het guesthouse waar we al die tijd bleven, iets later uitchecken en onze spullen daar de rest van de middag laten staan, want we moesten pas om 17.00 bij dat huis aanwezig zijn! Nog wat spulletjes gekocht, op terrasje gezeten en halverwege de middag terug gegaan om onze backpack op te halen. We hebben een leuke tijd gehad in Bantry Bay dus best raar om daar weg te gaan, maar komen er vast nog een keertje terug!

We hadden uitgevogeld dat het huis waar we heen moesten op ongeveer dezelfde weg lag als waar alle taxi busjes rijden dus dat was handig! De busjes zitten over het algemeen erg vol en het is al lastig om jezelf er tussen te proppen, als je dan ook nog zo´n grote backpack bij hebt gaat het niet erg makkelijk.... We hadden dan ook best wat bekijks haha, maar met wat hulp van andere mensen kwamen zowel wijzelf als ons backpack in het busje! Nadat we waren uitgestapt konden we al snel het vrijwilligershuis vinden. Aangebeld, maar er deed niemand open... Oke?! Dan maar even wachten... Na ongeveer tien minuten kwam er een jongen aan (Zuid Afrikaans) die vertelde dat hij ook vrijwilligerswerk ging doen dus hij heeft samen met ons gewacht. Na een tijdje kwamen er mensen en konden we naar binnen. Hier bleek dat er geen plaats voor ons was en dat we ergens anders zouden moeten slapen. Namelijk in Big Blue Backpackers (hostel). Allemaal een beetje apart geregeld. Maar goed, wij gingen samen met die jongen in een taxi naar dat hostel, gelukkig zouden er nog andere vrijwilligers ook daar slapen! Bij het hostel aangekomen moest de jongen weer terug om zijn spullen te halen bij een vriend en vroeg hij aan ons of hij 50 rand (4 euro ongeveer) mocht lenen. Nou, goed, wij zijn de moeilijksten ook niet en we zouden hem toch nog wel zien dus hadden we hem het geld gegeven. De beste jongen echter de rest van de avond en de dag erna niet meer gezien... Bleek dat hij helemaal geen vrijwilligerswerk zou gaan doen... Onze ogen ook weer geopend en nu we weten hoe slim ze hier te werk gaan weten we dat we nog meer op moeten passen!! Maar goed, aangekomen in het hostel kregen we een 4 persoonskamer toegewezen, we deelden hem met twee meisjes uit Noorwegen die ook voor SASTS (de organisatie) zouden gaan werken... Wij hadden verwacht dat er die avond al een orientatie zou zijn maar dit bleek helemaal niet zo te zijn! Je kon gewoon gaan doen wat je wilde... De meisjes van onze kamer waren die dag nog maar aangekomen dus hartstikke moe, wat eigenlijk ook gold voor de rest van de vrijwilligers. Wij waren eigenlijk de enigen die al een tijd in Kaapstad waren. Iedereen ging dus vroeg slapen. Wij zijn nog maar even wat gaan eten en toen ook op tijd gaan slapen! De volgende morgen werden we om half 9 naar het hoofdkantoor van SASTS gebracht. Hier kregen we allerlei informatie en uitleg. Over het land, over de families, over het vrijwilligerswerk etc. Na drie uur waren de ´speeches´ klaar en hadden we een halfuur pauze! Daarna begon onze wandeling van twee uur door het bloedhete Kaapstad, haha, hoe verzonnen ze het. Iedereen was dood moe van de nacht, de informatie etc, konden we nog lekker twee uur gaan lopen! De wandeling was verder wel leuk, ondanks dat we al een tijd in Kaapstad waren heb ik veel dingen gezien waar we nog niet waren geweest. Ik heb in ieder geval de grootste lol gehad om de gids. Hij rende zo ongeveer door Kaapstad want hij wilde ons zoveel mogelijk laten zien. Verder dacht hij volgens mij dat hij met kleine kinderen op stap was want hij behandelde ons als kleuters bij het oversteken. Haha. Halverwege de wandeling waren we aangekomen bij het station waar het enorm druk is. Ik had mijn tas op mijn rug en opeens voelde ik dat de rits van mijn voorvakje open werd gedaan, snel mijn tas omgedraaid natuurlijk, en inderdaad... De rits was open! Toch wel even schrikken maar gelukkig was er niks uit. De man keek zelfs nog achterom met zo´n blik van ´shit...´. Hierdoor maar nog voorzichtiger geworden en de belangrijke dingen op een andere plaats in mijn tas gestopt. Na ongeveer 2,5 uur was de wandeling eindelijk afgelopen en was iedereen er behoorlijk klaar mee! Maar de dag was nog niet voorbij, want we gingen naar de gastgezinnen, super spannend! We werden eerst teruggebracht naar ons hostel, daar onze tassen gehaald en meteen door. Ons gezin is in Grassy Park, een deel van Kaapstad, maar wel echt ongeveer een halfuur rijden van het centrum. Je kunt er dus niet ´zomaar´ even heen. Als je met het openbaar vervoer naar het centrum/strand wil ben je 1,5 uur!! onderweg... Als eerste kwamen we aan bij ons gastgezin. Bradley opende de deur samen met Andrea. Zij zijn onze gastbroer en zus! Bradley is 26 en Andrea 21. De ouders waren nog aan het werk, maar 1 andere vrijwilliger was al thuis dus zij heeft ons alles verteld over het huis, hoe alles in zijn werk gaat etc. Ze liet ons ook meteen onze kamer zien, samen met nog twee andere vrijwilligers (Anna en Ronja uit Duitsland) delen we deze kamer. Dit was niet echt wat er tegen ons gezegd was, ze hadden in NL namelijk gezegd dat je altijd maar met z´n tweeen op een kamer slaapt maar dit bleek dus niet zo te zijn... Wel gezellig, maar tegelijkertijd hoopte ik toch ook wel dat ik dan nog een beetje zou kunnen slapen! Nadat we onze tassen op onze kamer hadden gezet zijn we naar beneden gegaan waar we kennis hebben gemaakt met iedereen. De familie was heel erg aardig, tegelijkertijd viel het ons ook wel op dat ze al heel veel vrijwilligers in huis hebben gehad en dus ook niet echt meer geinteresseerd in ons waren... Ze stelden bijvoorbeeld bijna geen vragen en lieten alles een beetje aan Anna en Ronja over. Toen het etenstijd was bleek dat we niet als familie samen eten. De familie eet allemaal apart op hun slaapkamer (ouders apart, Bradley apart, Andrea apart) en wij eten met zijn vieren in de keuken. Zo op die eerste avond vonden we dat best even gek. We hadden een soort kennismakingsmaaltijd verwacht haha maar dit bleek niet echt zo te zijn! Nu ben ik er al aan gewend en is het ook wel weer relax dat je gewoon kan doen wat en wanneer je wil.

Dinsdag was de eerste dag dat we naar ons vrijwilligersproject gingen. Ons project bestaat uit twee locaties. De creche en de school. De creche is voor de jongsten, 0 tot 2/3 jaar oud en de school is voor de kinderen van ongeveer 2/3 jaar tot en met 5/6 jaar. Anna bracht ons naar ons project (de creche) waar we de directrice van beide locaties leerde kennen. Zij vertelde ons dat we onze eerste dagen op de school door mochten brengen. Dit omdat de zomervakantie net was afgelopen en alle jonge kinderen nog erg moesten wennen op de creche (constant huilen enzo). Met een soort van schoolbusje vol met kleine kinderen werden we naar de school gebracht in Zeekoevlaai, ongeveer tien minuten rijden. Bij de school moet je eigenlijk een grote gymzaal voorstellen. In ieder hoek van de zaal, en in het midden, zit een klas. In totaal zijn er dus 5 groepen! Ook deze groepen zijn weer verdeeld op leeftijd. Twee groepen voor de jongsten (2 en 3 jaar) en drie groepen voor de oudsten (4,5 en een paar van 6 jaar). Samen met het Noorse meisje (die op onze kamer sliep in het hostel) zouden we die week twee dagen op de school meekijken en twee dagen op de creche. De eerste dag op de school keek ik mee bij een klas voor de kinderen van 4 en 5 jaar. De morgen begon met het ontbijt, de kinderen eten porridge (een soort van papje van mais, rijst en water). Normaal gesproken zou daarna het programma starten, maar de juffen moesten weg om een uniform te gaan passen. Waarop de juf aan mij vroeg: ´are you able to manage the class? Just sing some songs or do something else...´ en weg was ze!!! Nou, daar sta je dan, op je eerste dag, op een school die je niet kent in een ander land, waardoor het best lastig is om met de kinderen te communiceren! (ze praten wel een soort van engels, maar klinkt toch anders, beetje gemixt met Afrikaans). Godzijdank waren er tekeningen en stiften aanwezig in school, deze heeft Marije in haar klas uitgedeeld en ik in de mijne, waardoor de kinderen toch nog best goed te handelen waren! Afgezien van het feit dat ze heel nieuwsgierig naar je zijn en steeds je aandacht willen. Ik denk dat ik het woord ´teacher´ de afgelopen week wel een miljoen keer heb gehoord! Gelukkig kwam de juf na ongeveer 20/30 minuten terug, waardoor zij het weer over nam. Zoals dat ook op een Nederlandse school gaat ging ze de bekende dingen doen. Welkomsliedje zingen, welke dag is het vandaag, wat voor weer is het vandaag, welke maand is het en hoeveel maanden heeft een jaar eigenlijk? Toen ze hier mee klaar was mochten de kinderen een boekje lezen. Je moet je dan voorstellen dat ze niet allemaal rustig op hun stoel een boekje zitten te lezen. Ten eerste kunnen ze niet lezen en ten tweede is er van rustig zitten en stil zijn geen sprake. In de klas is het al best chaotisch, laat staan in de zaal. Waar dus vijf klassen zitten en waar alle juffen schreeuwen om aandacht te krijgen. Echt een overdaad aan geluid! Na het ´lezen´ was het ´snacktime´. De kinderen krijgen dan twee stukjes fruit en mogen, als ze dat van thuis hebben meegekregen, hun yoghurt opeten. Hierna met z´n allen naar de wc en daarna buiten spelen. De school heeft best een mooi schoolplein met allerlei toestellen er in dus dat is wel echt goed en leuk voor de kinderen! Ook tijdens het buitenspelen willen alle kinderen aandacht. Deene wil dat je hem op de schommel duwt, de andere wil dat je naar haar koprol kijkt en ga zo maar door! Na het buitenspelen was het alweer tijd voor de lunch. De ´aunti´ in school zorgt telkens voor het eten. Zo had ze deze eerste dag spagetti gemaakt voor alle kinderen. Nadat ze dit op hadden was het ´naptime´. Dit betekent tijd om te gaan slapen. Er worden matrasjes op de grond gelegd en dekens te voorschijn gehaald en daar mogen ze dan op en onder liggen. Het is niet zo dat ze mogen slapen, maar het moet echt. De juffen kijken best streng toe en je hoort dan ook constant ´lay down´, ´on your stomach´ etc. De meeste kinderen slapen en sommigen, die niet kunnen slapen, liggen gewoon stil op hun matrasje. Dit duurt ongeveer 2 uur lang. In deze twee uur hebben de juffen (en wij dus ook) omstebeurt pauze. Zo rond half 3 worden de kinderen wakker. Hierna mogen ze (al)weer wat eten. Ze krijgen een boterham en mogen wat drinken. Daarna is het voornamelijk vrij spelen. Maar dat maken wij als vrijwilligers niet mee want onze werkdag zit er om 15.00 op! Die eerste dag was enorm vermoeiend, veel nieuwe indrukken, kinderen vragen veel aandacht van je, maar naast vermoeiend was het ook super leuk! Die avond zijn met de twee Duitse meisjes en Bradley naar een bioscoop geweest hier in de buurt. We hebben gelukt dat één van de twee duitse meisjes met Bradley heeft aangepapt waardoor hij met ons mee wil en hij dus kan rijden... Zonder hem zouden we anders nergens komen. Onze familie woont in een plaats waar niks te beleven is en daarnaast is het onveilig om ´s avonds over straat te gaan. Dit mogen we dan ook niet eens van de familie!

De volgende dag weer naar de school, maar dit keer in een klas van de jongeren. Om het een beetje kort proberen te houden: het dagprogramma is ongeveer hetzelfde. Ze leren iets minder maar krijgen bijvoorbeeld wel knutselwerkjes enzo toegewezen. Verder ook, buitenspelen, snacktime, naptime, etc. De juf in de klas waar ik die dag was, was niet echt een voorbeeld juf als je het mij vraagt. Ze had totaal geen controle, kinderen liepen door heel de zaal, ze deed geen leuke dingen met ze, de kinderen hadden geen aandacht voor haar, ze luisterden niet naar haar en ik denk zelfs dat ze een beetje bang voor haar waren want het ene naar het andere kind zat te huilen, waardoor ik ze weer kon troosten. Die dag was de directrice van beide locaties in de school om de juffen te observeren. Later bleek dat ze er vooral was om ´mijn´ juf te observeren. Halverwege de ochtend kwam ze dan ook naar mij toen en vroeg of ik alsjeblieft onopvallend voor langere periodes weg wilde blijven uit haar klas zodat ze kon kijken hoe de juf het alleen zou doen... Gelukkig kwam toen bijna het eten waardoor ik dat maar ben gaan uitdelen, was ik toch een beetje weg uit de klas. Na het eten was het tijd om te gaan slapen. Normaal gesproken is er dan pauze, maar nu hadden de juffen een vergadering. Waardoor wij, Marije het meisje uit Noorwegen en ik, op de kinderen moesten letten toen ze gingen slapen. De vergadering was gewoon in de zaal waardoor wij konden verstaan waar ze het over hadden. De juf uit mijn klas werd helemaal afgebrand. Er was nogal veel kritiek op haar en eigenlijk kwam het er op neer dat ze niet veel goed deed. Daarnaast kreeg ze ook nog op haar bordje dat de vrijwilliger meer controle had dan haar en dat als ze zo door ging dat ze dan wel naar haar baan kon fluiten... Na de vergadering deed ze opeens veel aardiger tegen mij en de kinderen. Al lukte haar dat niet altijd! Ondertussen was het 3 uur en zat onze dag erop! 3 uur klaar, dat lijkt een relax en kort dagje.... Maar ik kan je zeggen, na zo´n dag voelt het alsof je al 12 uur werk er op hebt zitten!

De volgende dag (gister) was onze eerste dag in de creche. Hier spraken we met de directrice en zij legde ons uit wat er gister nou allemaal was gedaan en was besproken. Waarschijnlijk gaat ze die juf ontslaan.... Ik ben benieuwd! De creche bestaat uit drie klassen. Deze iets meer in aparte ruimtes dan de school. De drie klassen bestaan ook weer uit verschillende leeftijden. Je hebt de babys, 0 jaar tot een jaar ongeveer. Daarna de kinderen van ongeveer 1,5 tot iets van 2 en daarna de kinderen van 2 tot 3 (waarom die niet op school zitten begrijp ik nog steeds niet...). Vandaag konden we alle drie in 1 klas mee kijken en halverwege de dag wisselen. Zo zouden we na die dag een beeld hebben van twee verschillende groepen. Ik was begonnen bij de babys. Ze waren super schattig maar dit is niet de groep waar ik voor 4 weken zou willen werken. De juf daarentegen was wel erg leuk! Maar los van eten, slapen, en af en toe door de klas heen hobbelen doen ze niet echt veel. Je kan niet echt met ze praten en verder krijg je er weinig voor terug in mijn ogen! Na de middag ging ik naar de oudste kinderen van de creche. Deze kinderen slapen eerder en doen hun lunch pas als ze wakker worden. Dus na onze pauze werden ze bijna wakker en konden we ze eten gaan geven. Deze kinderen eten nog niet zelf, stuk voor stuk dus eten en aandacht gegeven! Hierna moesten ze allemaal hun tanden poetsen en hun haren kammen. Daarna was het tijd om met de blokken te gaan spelen en voor ons tijd om naar huis te gaan! Weer een hele leuke dag gehad, wat wel opviel is dat de jongere kinderen nog meer energie van je vragen, ze komen non stop naar je toe, hangen aan je, willen opgetild worden, moeten gevoerd worden, maken super veel lawaai, etc. Wij waren dan ook best gesloopt!! Zoals ik al zei gaan we ´s avonds soms weg, maar soms blijven we ook gewoon thuis omdat we lang niet altijd weg kunnen gaan. Gister avond hebben we dus gewoon thuis een film gekeken en een beetje gechillt!

Vandaag een korte dag op de creche. Vrijdags zijn wij altijd om 12.00 klaar, lekkerrr! Er was nog 1 groep waar ik nog niet was geweest, dus daar ging ik vandaag naar toe, de middelste groep. Deze kinderen doen eigenlijk, net zoals de oudste groep en de babys nog niet zoveel... Toch was deze groep heel leuk, waren echt hele leuke en lieve kinderen! Onze orientatie week zit er nu op en nu is het de bedoeling dat we gaan kiezen waar we willen werken... Echt super lastig! We hebben onze keuze nog niet doorgegeven, maar ik denk dat het een combinatie wordt van de school én de creche, dit mocht gelukkig ook en op die manier blijven we bij allebei de locaties een beetje betrokken!

Ik wilde eigenlijk pas zondag, na het weekend, mijn blog plaatsen, maar dat kan ik jullie eigenlijk écht niet aan doen. Dan wordt het veel te veel. Dus ik plaats hem toch maar nu alvast. Volgende keer zullen jullie wel lezen over mijn weekend. Er staan in ieder geval leuke dingen op het programma. Vanavond gaan we met z´n vijven naar Calk Bay, morgen gaan we met z´n vijven een soort van tour doen naar Boulders Beach, Cape Point etc en zondag lekker een dagje strand! Maar goed, zoals ik al zei, hierover volgende keer meer!

Dankjulliewel voor alle reacties en berichtjes op mijn vorige verhaal en foto´s. Heel erg leuk! En sorry voor mijn extreem lange verhaal deze keer, ik verwacht dat hij volgende keer wel iets korter zal zijn! ;)

Liefs,
Yara

P.s. Ik ga proberen foto´s te plaatsen binnenkort maar weet niet of dit gaat lukken. Ik typ dit nu van de laptop van Ronja en de wifi is hier heel slecht. Een internetcafe is hier niet vandaar!